Tegenhanger van bankhanger

De junioren waren een beetje bankhangers geworden de laatste tijd. Dat krijg je als je moeder niet zo fit is. MAAR... vandaag was het zúlk mooi weer, dat ik tien minuten voordat ik de vier lagere-school-junioren van school moest halen besloot om een picknick mee te nemen en met ze naar de kinderboerderij te gaan.

Zo gezegd, zo gedaan. Gauw wat drinken in een tas, brood gesmeerd, wat blokjes kaas in een bakje, een restje koude macaroni en een salade, bestek, fruit, een mesje, etc. etc. Wat maar voorhanden was, gooide ik gauw in een grote tas en bij school gelastte ik de jongste twee om nog even naar de wc te gaan omdat we NIET naar huis zouden gaan.

Wat was dat leuk! Vlak bij school, maar buiten het dorp, staat een picknicktafel waar we onze riante picknick opaten. Met uitzicht over de weilanden. Vervolgens naar de kinderboerderij in de stad, waar je toch net weer andere dieren kunt bewonderen en aaien dan die je dagelijks om je heen ziet, en waar ook een leuk speeltuintje is. En dan ook nog een ronde door het Milieu Educatie Centrum, waar de junioren om beurten met een hometrainer voldoende elektriciteit opwekten om een mixer te laten draaien, of een föhn aan te zetten. En waar een boel opgezette dieren werden bekeken.

Daarna op naar het park, waar je allerlei leuke manieren hebt om van de ene naar de andere kant te komen, voor waaghalzen althans: touwbruggen bijvoorbeeld. Gelukkig waren er ook gewone wandelpaden. Tot ons geluk waren er wilgen gesnoeid, de katjes lagen zomaar voor het oprapen. De junioren hadden met wat moeite overal wel belangstelling voor, voor deze keer dan. Een ervan had toevallig vanmorgen een buitenles wilgen snoeien gehad en wist mij zelfs te vertellen dat het vrouwelijke katjes waren. Hetgeen hij later thuis direct met behulp van Google bewees, wat overigens niet nodig was want ik geloofde hem al.

De laatste stop voordat we naar huis gingen, was bij de plaatselijke supermarkt, waar we eindelijk weer eens wat snoep kochten voor in de kast, en heerlijke Belgische wafels, aardbeienjam en slagroom. Zodat we deze dag superfeestelijk konden afsluiten.

En er stiekem alweer plannen voor nog zo'n heerlijke woensdagmiddag ergens ver in mijn achterhoofd worden gesmeed.

Koolraapstamppot met sambal en corned beef

Mijn gezin houdt niet zo van koolraap. Er zijn wel veel meer dingen waar ze niet van houden, en je wilt toch graag wat variatie in het weekmenu houden. Tijd om iets heel ongewoons uit te proberen. (Trouwens, als het in het receptenblaadje van de C1000 staat, betekent dat dan niet dat het toch niet zo ongewoon is?) Een pittige koolraapstamppot, en hij was echt goed te eten! Zo goed zelfs, dat we het deze winter alweer twee keer hebben gegeten. Zo was het ook wel weer genoeg. Volgend jaar weer!

Het ziet er niet uit, deze stamppot, maar hij smaakt toch echt wel lekker! Wij namen een dubbele hoeveelheid, en pasten het recept iets aan.

Pittige koolraapstamppot (4 pers.)

3 el olie

1 kg kruimige aardappels, geschild en in blokjes van 1 cm gesneden

500 g koolraap, geschild en in blokjes van 1 cm gesneden

1 rode paprika in blokjes (of de helft in blokjes en de andere helft in reepjes apart houden om erbij te serveren)

2 tl sambal

1 blikje corned beef (340 g) in blokjes

2,5 el ketjap

1 dunne prei in ringetjes

Verwarm de olie in een wok en roerbak de aardappels, koolraap en paprika 3-4 minuten met de sambal. Voeg 200 ml water toe en stoof alles in 10 minuten gaar. 

Verwarm in een pannetje de corned beef met de ketjap en 60 ml water, tot je een soort brij hebt. Als je niet van rauwe preiringetjes door de stamppot houdt, doe je de prei hier ook alvast bij, dan kan het iets garen.

Stamp de aardappels en koolraap fijn met een pureestamppot, meng de rest erdoor.

Lekker met piccalilly.

Het roer om

 Het leuke van je niet fit voelen is dat je een excuus hebt om lekker op de bank te liggen onder een dekentje. Dat kan nou anders nooit. En dan de hele tijd je gedachten maar laten gaan over dingen.

Vandaag dacht ik erover na wat er nou eigenlijk bedoeld wordt met 'het roer moet om'. Meestal zeggen mensen dat als ze iets echt drastisch willen veranderen. Toch? Echt helemaal anders. Maar de realiteit is dat gewoontes niet zo makkelijk compleet om te gooien zijn. Een bankhanger wordt bijvoorbeeld niet met één krachtdadige beslissing een sporter die zes keer per week actief is. Om maar een voorbeeld te noemen.

Laatst las ik ergens iets over de spaken op een roer. Een kleine aanpassing aan de koers brengt het schip uiteindelijk op een heel andere plek dan waar het eerst op afstevende. Een wijs stuurman staat dus niet als een dolle aan dat roer te draaien. Is dat niet een goede les?

Zo heb ik al voor een paar dingen bedacht hoe 'het roer om kan', door kleine dingetjes te veranderen aan routines bijvoorbeeld. Zo kom je uiteindelijk toch heel ergens anders uit als waar je eerst op afstevende.

Lekker cryptisch, maar hopelijk duidelijk.

Van wie zou hij dat nou hebben?

 Sommige uitspraken van kinderen zijn alleen maar leuk als je ziet hoeveel turven hoog ze zijn. In deze categorie valt de uitspraak van onze jongste, nog maar net in de schoolleeftijd, die bij het beklimmen van een kruk bij het aanrecht, om een glas water te drinken, verzucht: "welke idioot heeft dit ontworpen"?

Op mijn verzoek herhaalde hij het nog een keer, want ik dacht dat ik het niet goed had verstaan. Even serieus als de eerste keer...

NB - als je niet weet waar kinderen hun uitspraken vandaan hebben, vraag het gewoon aan de oudere broers. Deze uitspraak blijkt - zoals zoveel opmerkelijke uitspraken - uit een film te komen. Om precies te zijn: Monsters versus aliens, waar de president zich afvraagt welke idioot heeft bedacht dat de knop van de atoombom vlak naast de knop voor een bakkie troost zit (of zo). En deze film heeft de laatste tijd inderdaad een aantal keer bij ons thuis 'gedraaid'.