Friso leest

 

Friso zit in groep 3. Thuis leest hij voor:

"Er... waren.... eens..." (Ben: "twee beren") .... Friso, onverstoorbaar: "twee.... beren." (Ben, snel: Grote beer en kleine beer). Friso, heel wat langzamer: "Grotte.. eh grote .... beer.... en ..... kleine.... beer".

Op dit punt had ik het niet meer van het lachen. Komt Ben naar mij toe: "is niet grappig". "O, dan zal ik wel huilen". "Nee, ook niet. Het is gewoon goed". Op het moment dat ik dit typ, is Friso nog steeds bezig met hardop lezen, en is hij inmiddels aardig op gang gekomen.

Tja, het is best handig als je wordt voorgelezen zoals Ben, zodat je je lievelingsboeken uit je hoofd kent, maar de wil om zelf dingen te kunnen lezen, zoals Friso die heeft, valt zeker in de categorie prijzenswaardig!

Een kaboutertje

 Deze dagen loopt er een kaboutertje door ons huis. Op de meest onverwachte momenten duikt hij op met een paar guitige oogjes onder zijn rode muts. En waar hij komt, brengt hij vrolijkheid en vertedering.

Geniet er maar van, kaboutertje! Het zal niet lang meer duren of er komt een nieuw kaboutertje dat jou van deze troon zal willen stoten...

Ot en Sien

 De laatste tijd krijgen we hier nogal wat goede ouderwetse inspiratie. Voor Friso en Casper lees ik voor uit het boek van Ot en Sien - een van de weinige oude boeken waar ze niet bij weglopen. Deze week kwamen we het verhaaltje over Ot tegen die leert kurkje breien. Toevallig kwam ik ons punnikklosje tegen bij het opruimen, en na een korte uitleg ging Friso aan de gang. Hij beet zich er echt in vast, en heeft de hele tijd zitten punniken, met als resultaat best een aardige sliert.

Ook lazen we over Trui en het hinkelblok. Gelukkig hebben wij ook blokjes hout en een hele mooie lange rij tegels in de woonkamer; Casper had een vrije vertaling van het in het boek beschreven spel bedacht: eerst het blok een eind weg gooien en er dan naar toe hinkelen zonder op de voegen te trappen. Ware het niet dat Max als een jong hondje steeds het net gegooide hinkelblok weggriste...

(Nou ja, zodra Max in bad zat, kon Casper weer rustig verder gaan. Ik vind het vooral leuk dat hij dit zo uit zichzelf steeds doet, meestal moeten we hem bijna met geweld aan het spelen krijgen omdat hij meestal veel liever met de computer/gamecube aan de gang is.)