Persoonlijke ontwikkeling hoeft nooit te stoppen. Daar ben ik heel blij mee, want het helpt zó ontzettend goed om te begrijpen, en om net zo lang te zoeken tot ik het begrijp als er dingen gebeuren die ik nog lastig vind.
Ik vind het lastig om onderwerpen te vinden voor dit blog. Ik ben niet iemand van veel herhalingen, en alles is al een keer gezegd. Over de kinderen zou ik boeken vol kunnen schrijven, maar dat doe ik niet omdat zij hier niet om hebben gevraagd. Bovendien ben ik op LinkedIn begonnen om veel te schrijven over dingen die ook al in dit blog staan, maar dan net weer anders. Dat ga ik ook niet dunnetjes overdoen hier.
Het blog laat ik in elk geval online staan, al is het alleen maar voor alle recepten. En soms voeg ik er nog wat aan toe, zoals vandaag.
Iets wat mij niet makkelijk viel, was een verwijt dat ik langs een van de platforms van sociale media naar me toe kreeg van iemand die zei dat zij de titel van mijn boek had gesuggereerd, en dat ik nu net doe alsof ik dit zelf heb bedacht. En dat dit niet oké is. Het lijkt erop dat ik daarop uit haar leven ben gebannen omdat mijn antwoord niet meer is gelezen en ik kennelijk ontvriend ben op een ander platform. Dat voelt als onaf, want ik zou heel graag in verbinding zijn en blijven met in principe alle mensen. Als de mogelijkheid tot contact wordt afgesneden, voelt dat toch nog heel naar.
Gelukkig weet ik nu ook hoe ik hiermee om mag gaan. En dan gaat het er niet eens zozeer om of het waar is wat er wordt gezegd, maar veel meer om de behoeften en gevoelens. Mijn eerste gevoel van verontwaardiging verdween toen ik me dit realiseerde. Ik stelde me voor dat het klopte wat ze zei, en ook al kan ik het me oprecht niet herinneren hoe ik aan mijn titel ben gekomen anders dan dat ik er op een ochtend mee wakker werd, het zou best kunnen dat dit was door een suggestie van iemand anders. In dat geval ben ik haar er heel dankbaar voor, want ik ben erg blij met de titel. Met deze gedachte heb ik de angel eruit gehaald.
Ik zou haar graag de gelegenheid geven om mij te zeggen of ze een concreet verzoek aan mij heeft. Ik hoop dat haar eigen behoefte onder wat ze heeft geschreven hiermee wordt erkend en gezien. Meer kan ik nu niet doen, dus ik mag het laten gaan.
Op LinkedIn reageerde iemand met: loslaten is op een andere manier vasthouden. Ik vond dat een erg mooie! Want loslaten betekent niet dat je onverschillig wordt. Het betekent iemand de vrijheid geven om iets te doen of niet te doen, in zijn of haar eigen tempo.
Het helpt zo om de dingen die er gebeuren op deze manier te begrijpen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten