Mijn missie

 Tijdens mijn loopbaancoachingstraject heb ik een geleide visualisatie gedaan om mijn levensmissie te achterhalen. Dit is de tekening die ik ervan heb gemaakt.

Van tevoren had ik uitgezocht wat mijn drie kernwaarden zijn: liefde, verbinding en groei. Daarna kreeg ik het verhaal te horen waarin ik zelf de hoofdrol speelde, en waarbij ik af en toe iets moest invullen. Het verhaal is vrij lang, dit is er een onderdeel van: ik liep langs een weg een berg op. Onderweg kwam ik door een groot bos. Daar kwam ik een dier tegen (dit moest ik zelf invullen: het was een beer). Een stukje verderop kwam ik een voorwerp tegen (dit vulde ik zelf in: een rotsblok). En verderop kwam ik een persoon tegen (voor mij was dit de boswachter). 

Bovenop de berg stond een paleis, met de koning en de koningin. Van de koningin kreeg ik een geschenk (ik begreep als vanzelf dat dit mijn drie kernwaarden zijn: liefde, verbinding en groei). Van de koning kreeg ik vervolgens mij levensmissie.

Dit was destijds een enorm emotioneel moment. Ik had dit moment geschuwd, want ik was bang voor wat ik te horen zou krijgen. Maar op dat moment zag ik helderder dan ooit wat mijn taak was. Ik hoorde bijna letterlijk: ruim dat zooitje maar eens op. Netter gezegd: het is jouw taak om de mist te laten optrekken en de chaos op te ruimen tussen de mensen. In die tijd zat ik midden in mijn eigen proces, midden in de kluwen van hulpverlening, escalaties en conflicten en de op handen zijnde uithuisplaatsing. Ik betrok mijn levensmissie daarom allereerst op mijn eigen situatie.

De visualisatie ging verder. Ik ging de berg weer af. Het mooie was dat er geen spoor te bekennen was van boswachter, rotsblok of beer. Dat is ook het idee achter deze visualisatie, dat je je levensmissie kunt volbrengen met je kernwaarden, en dat er dan geen obstakels (meer) zijn.

Voor mij stond de boswachter voor narcisme. In mijn boek kun je lezen hoe dit begrip inderdaad is verdampt. Op dit moment zou ik het zelfs breder willen trekken naar persoonlijkheidsstoornissen in het algemeen. Het rotsblok stond voor de bureaucratie. In mijn eigen verhaal heb ik mogen ervaren dat deze twee obstakels geen belemmering meer vormen doordat ik mijn kernwaarden ging leven: liefde, verbinding en groei. De beer op de weg is ook verdwenen - ik weet niet meer of ik een bepaalde betekenis heb gehecht aan die beer, maar het zou heel goed kunnen dat deze gewoon symbool staat voor allerlei figuurlijke beren op de weg.

Vandaag kwam deze visualisatie weer in mijn gedachten. Gisteren is er een documentaire vertoond over alles wat misgaat in de jeugdzorg. Ik heb hem zelf (nog) niet bekeken, maar lees op LinkedIn er wel over. En ik zie in het groot gebeuren wat ik in mijn persoonlijke traject heb meegemaakt. Ik geloof er vast in dat mijn taak op dit gebied ligt, ook al weet ik nog niet precies hoe dit vormgegeven gaat worden. Wellicht is dit een mooi onderwerp om over te (blijven) bloggen!