Ongeveer een jaar geleden was ik net begonnen om al mijn ervaringen op papier te krijgen. Ik wist dat ik iets heel bijzonders achter de rug had, en dat ik dit de wereld in wilde krijgen. Ik heb toen ook aan God gevraagd of dit ook de manier mocht worden waarmee ik de kost zou gaan verdienen, meer nog dan als opruimcoach mensen één op één te helpen orde aan te brengen in hun huis. Daarna heb ik het losgelaten, want God geeft wel antwoorden, maar niet zwart op wit. En ik ben verder gegaan met het schrijven van het boek.
Nu ben ik echt een hele stap verder, want de tekst van het boek is af en alleen de laatste puntjes moeten op de i. Overdag kan ik mij bezighouden met boekmarketing, wat nog niet zo eenvoudig is. Ik heb al ontdekt dat LinkedIn een prachtige manier is om te netwerken. Ja duh, daar is het ook voor bedoeld! Aan de ene kant is het nog steeds een beetje raar om mijn eigen verhaal zo te willen promoten, de journalist die hier vorig jaar was noemde dat toen calvinistische bescheidenheid. Het zit er nog steeds een beetje in. Aan de andere kant beschouw ik de periode die achter mij ligt als een enorm waardevolle, onbetaalbare opleiding en ik wéét dat mijn ervaringen verschil kunnen maken. En daarom leg ik al die valse bescheidenheid maar af en geloof ik in de kracht van mijn eigen verhaal.
Dat is nog niet zo eenvoudig. Mijn verhaal is niet populair voor degenen die willen blijven denken in slachtoffer- en daderschap. Het wekt weerstand op. Er zijn veel mensen die er hun beroep van hebben gemaakt om een bepaalde groep mensen weg te zetten als slechteriken, en wiens missie het is om daar bewustwording voor te kweken. Je moet een taaie zijn om hier je weg in te vinden.
Gelukkig ben ik taai. En ik geniet er enorm van om hiermee bezig te mogen zijn, aan alle kanten en met voortdurend een oog naar binnen, want ik ben ook een mens. Ik ben erop bedacht dat in mij bijvoorbeeld de wens leeft om gelijk te krijgen, en andermans ongelijk te bewijzen. Daardoor zou ik zelf weer terechtkomen in het welles-nietes dat ik juist zo fervent wil bestrijden. Op deze manier blijf ik scherp en zacht (mooie combinatie!).
En nu is het afwachten wat dit alles mij gaat brengen, want zo ongeveer nu gaat het wel beginnen. Ik vind het buitengewoon spannend en vergeet soms om 's nachts goed te slapen. De eerste belafspraak is al geweest en voor de komende weken staan er nog twee. Ik heb geen idéé waar mij dit gaat brengen, maar één ding weet ik: met loslaten en vertrouwen gaat mijn toekomst er prachtig uitzien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten