De nieuwe voogd zette zich met hart en ziel in voor ons gezin. Ze had het er maar druk mee. Ten eerste waren er vier totaal verschillende jongens, verdeeld over drie plekken, met elk hun eigen omvangrijke verhaal, maar ten tweede lag er een dringend verzoek van mij om de kinderen weer bij mij thuis te krijgen. Een voogd kan niet zelf bepalen of dit mogelijk is, daarvoor moeten de officiële wegen bewandeld worden. En die wegen zijn lang.
De voogd heeft dit heel erg fijn opgepakt. Ze vond dat het te lang duurde voordat ik aan de beurt was bij het maatschappelijk team van IJsselstein, en ze is op zoek gegaan naar een vervangende instantie. Daar ging wel wat tijd in zitten, maar uiteindelijk had ze een instantie gevonden - Eleos - die mij "per direct" konden helpen. Dat per direct moet je met een korreltje zout nemen, want eerst moeten alle formaliteiten worden vervuld, zoals het zorgen voor een beschikking.
Vanuit de instelling die één van de jongens geplaatst had, was inmiddels wel besloten dat onderzocht zou worden of hij weer bij mij kon wonen. Deze instelling heeft hier mensen voor in huis. Deze vrouw zou weliswaar slechts voor één kind onderzoek doen, maar natuurlijk zouden haar bevindingen over mij als persoon ook voor het geheel waardevol zijn.
En toen kwam corona in Nederland. Veel dingen werden uitgesteld of veranderd. De instelling van dit kind besloot dat alle contact vermeden moest worden. Ik mocht zelfs mijn kind niet meer ophalen of bezoeken. Wel kon ik telefonische gesprekken hebben met deze vrouw. En dat deden we. Urenlange gesprekken hadden we, en ze bleef maar vragen.
En ik had EINDELIJK het idee dat mijn verhaal gehoord werd door de juiste persoon. Die naar MIJ luisterde. Deze gesprekken hebben mij ongelooflijk goed gedaan!
Morgen meer hierover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten