Jullie weten allang hoe groot de plek is die geweldloze communicatie in mijn denken inneemt. Hoe technisch het ook klinkt, als een trucje om te voorkomen dat mensen boos worden, hoe langer ik ermee bezig ben, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat het denken dat de grondslag is van de geweldloze communicatie een oplossing, zo niet dé oplossing, is voor zo'n beetje alles wat er op onze weg komt.
Op Instagram volg ik de berichten met de hashtag #nonviolentcommunication. Daar kom ik soms bijdragen tegen waarvan ik me afvraag of degene die dit heeft gepost wel begrijpt wat geweldloze communicatie inhoudt. Maar ik kom ook regelmatig juweeltjes tegen. Een daarvan staat hieronder. Waard om te delen. Ik vond hem hier.
We are all convinced that we desire the truth above all. Nothing strange about this. It is natural to man, an intelligent being, to desire the truth. (I still dare to speak of man as ‘an intelligent being’!) But actually, what we desire is not ‘the truth’ so much as ‘to be in the right.’ To seek the pure truth for its own sake may be natural to us, but we are not able to act always in this respect according to our nature. What we seek is not the pure truth, but the partial truth that justifies our prejudices, our limitations, our selfishness. This is not ‘the truth.’ It is only an argument strong enough to prove us ‘right.’ And usually our desire to be right is correlative to our conviction that somebody else (perhaps everybody else) is wrong.” —Thomas Merton
Is dit niet pijnlijk waar? En is het niet geweldig om je hiervan bewust te worden? Klopt het dat 'de waarheid' je vrijmaakt, en waar zit die waarheid dan in?
Doe er je voordeel mee!
Doe er je voordeel mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten