Kernkwadranten

 Tijdens mijn coachingstraject zijn we een keer aan de slag gegaan met kernkwadranten. Een heel leuke manier om jezelf (en anderen!) beter te leren kennen. Hierboven een schematische voorstelling van zo'n kernkwadrant, wat nog niet is ingevuld. Alleen de titels of "kleur" van de vakken staan erin. Je kunt op elk punt beginnen van het kwadrant, bijvoorbeeld bij een eigenschap die je irriteert. Omdat dit je nou eenmaal het eerst zou kunnen opvallen.

Ik vind het leuker om te beginnen met een kernkwaliteit, een kracht van jezelf, die vul je dan in links boven. Een van mijn eigen kernkwaliteiten is spontaniteit, dus dat staat in het ingevulde schema in mijn coachingsschrift.

Nu komt het leuke gedeelte. Als je namelijk je kracht of je kwaliteit te ver doordrukt, dan wordt het te veel van het goede en is het voor niemand meer leuk. Dat noem je dan je valkuil. De valkuil die voor mij bij spontaniteit hoort, is ondoordacht zijn. Dat dit ook echt mijn valkuil is, weet ik, omdat er wel eens over mij gezegd is dat ik sommige dingen niet goed doordenk. Kijk, en als anderen dat vinden, dan hebben ze daar vast wel een reden voor. En dan is het ook wel zo handig als je daar zelf ook op let.

De uitdaging, in het vak rechts onder, bestaat uit het positief tegenovergestelde van de valkuil. Dat zou bij ondoordacht kunnen zijn: weloverwogen. De diagonale pijl tussen het eerste vak en dit derde vak geeft aan dat dit een mooie aanvulling is op de kernkwaliteit.

In het vierde vak tenslotte wordt je allergie genoemd die bij dit setje eigenschappen hoort. Dan gaat het om een eigenschap waar jij je bij anderen aan kunt irriteren. Als je zelf heel spontaan bent, kun je je bijvoorbeeld irriteren aan mensen die juist heel afwachtend zijn. Dit heb ik bij mezelf dus ingevuld.

Het mooie is dat juist als je je irriteert aan andermans gedrag, dit komt doordat de ander is doorgeschoten in een van zijn eigen kernkwaliteiten (daarom is het irritant geworden). Wat is daar nou zo mooi aan? Nou, die kernkwaliteit van de ander is nou net jouw eigen uitdaging, het punt waar jouw ontwikkelingsmogelijkheden liggen.

In het genoemde voorbeeld zou ik me, als spontaan persoon, dus kunnen ergeren aan mensen die dralen. Kijk ik verder dan mijn neus lang is, dan besef ik dat die mensen mij iets te leren hebben, namelijk om iets meer weloverwogen te werk te gaan, zodat ik niet doorschiet in mijn spontaniteit en ondoordacht handel. Snap je?

Een ander kernkwadrant dat ik in mijn schrift heb staan komt vanuit een andere hoek. Ik had moeite met iemand die zich met mij bemoeide. Dat vul ik dan in het vak linksonder in bij allergie. Vervolgens bedenk ik waar die bemoeizucht vandaan zou kunnen komen. Waarin is deze persoon doorgeschoten? In dit geval was het zorgzaamheid - dit was dus mijn eigen uitdaging, en mijn ontwikkelpunt. In de bovenste twee vakken staan dan de twee tegenhangers hiervan. Links boven heb ik ingevuld: zelfstandig (autonoom). Ik beslis namelijk graag zelf. De valkuil die daarbij hoort, en waarin je valt als je té zelfstandig bent, is dat je geen rekening houdt met de ander. Wat inderdaad het omgekeerde is van de zorgzaamheid die rechtsonder staat.

Ik vind het bijna een spel om hierin van alles in te vullen. Goed voor je zelfkennis, en voor mensenkennis in het algemeen. Als je je sterke punten kent, weet je gelijk je valkuilen. En je ontwikkelpunten. Een enorm mooie tool om "in balans" te komen!