Bij een gouden lepel op financieel gebied denk je bij een vrouw van mijn leeftijd misschien eerder aan een stinkend rijke eigenaar van een grote keten bedrijven. Toch vind ik mijn eigen verhaal verreweg het boeiendst, omdat ik heb leren vertrouwen dat er voor mij gezorgd wordt - ook financieel.
Eerst is alles afgebroken. Ik stond met de rug tegen de muur. Ik had geen inkomen, kon geen bijstand aanvragen omdat ik daarvoor niet de benodigde gegevens kon aanleveren, en werd keer op keer afgewezen bij mijn sollicitaties. Ik betaalde mijn boodschappen en benzine nog van de gemeenschappelijke bankrekening, totdat ik op een middag met twee kleine dingetjes bij de kassa van de Jumbo stond en niet meer kon pinnen. De bankrekening bleek opgeheven te zijn.
Eerst overviel de paniek me - maar ik had al een tijdje coaching gehad en ik wist waar ik met mijn emoties heen kon. Het mooie is dat als je raad weet met je emoties en je bij de kern van je probleem kunt komen, dat je dan helder aan een oplossing kunt werken. Ik besloot om een kennis van wie ik wist dat hij bemiddeld was, om een lening te vragen. Dat durfde ik, want ik wist dat er uit de verkoop van ons huis uiteindelijk voldoende zou komen om dit terug te kunnen betalen. Je zult het geloven of niet, maar tien minuten later kwam ik deze kennis tegen! En nog geen vijf minuten later hadden we een deal. Nog geen half uur nadat ik bij de bank in huilen uitgebarsten was omdat ik erachter was gekomen dat de rekening bleek te zijn opgeheven, had ik weer voldoende op mijn rekening staan....
Nu was ik voorlopig uit de brand. Natuurlijk zat het me niet helemaal lekker dat ik op andermans kosten leefde, hoe zuinig aan ik ook deed, maar ik kon immers niet anders.
En toen kwam de dag dat de fiets van een van mijn kinderen werd gestolen, en ik werd aangeschreven om voor een andere fiets te zorgen. Daar ging ik mijn weldoener niet mee lastig vallen, dus wat nu? Ik besloot om naar een uitzendbureau te gaan waar iemand anders kort daarvoor goede ervaringen mee had opgedaan. En drie dagen later stond ik achter de kassa van een groothandel in Utrecht. Precies het baantje dat ik nodig had om rustig mee te beginnen: niet al te veel uren, weer onder de mensen, en al verdiende ik het minimumloon, ik kon nu in mijn onderhoud voorzien, en bovendien het geleende geld terugbetalen. Een andere fiets kwam trouwens na een oproep op Facebook via een andere weg naar mijn zoon toe.
Na een week of zes begon het werk me op te breken. Ik stond misschien zes van de acht werkuren te wachten op klanten, dat werkt niet echt lekker. En ook al was ik erg blij dat ik werk had kunnen vinden, de werktijden waren ook niet super. Toen besloot ik een uitzendbureau te bellen waar ik al ingeschreven stond, en waarvoor ik eerder al gewerkt had. Heel toevallig bleek dat ze die dag aan mij hadden gedacht voor een functie in de productie voor 40 uur in de week. Ik rolde er zo in, geweldig! Meer uren en iets meer uurloon, bovendien dichterbij. Bij dit bedrijf heb ik een aantal heel fijne maanden gehad, totdat....
In oktober kreeg ik eindelijk mijn flat (dat is een ander gouden-lepel-verhaal). Ik zeg nu wel eindelijk, maar het was precies het juiste moment, want vlak daarvoor was de overdracht van ons huis aan de nieuwe bewoners geweest en omdat er aardig wat overwaarde op het huis had gezeten, had ik een aardig bedrag op de bank staan, waarmee ik nu in staat was om de flat in te richten. Eerder had dat niet gekund. Het enige was dat ik niet wist waar ik de tijd vandaan moest halen om dat te doen. Nou, die tijd kreeg ik: de week voordat ik de sleutel kreeg, kreeg ik een gesprek met de eigenaar van het bedrijf waar ik werkte. Hij zei dat het hem ontzettend speet, maar dat het aantal opdrachten aan het bedrijf al een tijdlang terugliep en dat hij de uitzendkrachten moest laten gaan. Dit kwam voor mij als een antwoord op mijn gebed, en dat vertelde ik hem ook.
Ik ben op dit punt nog niet uitgeleerd. Als startend ZZP-er ga ik nog een heleboel mooie ervaringen opdoen op financieel gebied, geloof dat maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten