... dan kom je nergens. Dat weet Max als geen ander. Regelmatig probeert hij op aanschouwelijke wijze duidelijk te maken wat hiermee wordt bedoeld.
Vanmorgen bijvoorbeeld. Omdat Max drie jaar is geworden, mocht hij weer naar het consultatiebureau. Dat vond hij op zich best leuk, want daar mag hij altijd lekker spelen terwijl Tim gekeurd wordt. Vandaag niet. Tot zijn grote verbazing (hoewel we het hem al wel hadden verteld) moest hijzelf worden uitgekleed (dat ging nog wel) en op de weegschaal. Dat ging dus niet. Met geen mogelijkheid. Dus moest ik eerst op de weegschaal (dat had ik mezelf liever bespaard) en daarna samen met zoonlief. Daarna moest hij tegen de muur. Niet dus, met geen mogelijkheid wilde hij wat wij wilden. Dus hebben we zijn lengte zo goed als het lukte vastgesteld. Daarna mocht hij een puzzeltje maken met een vormenstoofje. Hij begon leuk door direct aan te wijzen waar het ronde blokje moest, en dat er nog een rond blokje was, totdat hij doorkreeg dat het bij de keuring hoorde. Direct was het afgelopen met puzzelen, ook wilde hij geen vrachtwagen bouwen van blokjes (hoewel zijn vingertjes jeukten, dat zag ik wel). Daarna mocht hij een streep tekenen. Hij deed het niet. En hij wilde ook niet laten zien dat hij de namen van de plaatjes die aan de muur hingen, wist (de sleutel vond hij een 'huis', en verhip het lijkt op een kerk met een wolk erboven), laat staan met de links/rechts afgeplakte brilletjes op. Toch vond hij de brilletjes wel interessant, en toen ik in gesprek raakte met de verpleegkundige over allerlei andere zaken, zette Max er toch eentje op. En begon toch tegen mij te zeggen welke plaatjes er aan de muur hingen. Totdat ik ze ging aanwijzen en het aan hem vroeg - toen ging het brilletje direct af.
Nee, goede wil ontbrak er vanmorgen wel aan bij Max... Leuk he?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten