Het is bijna ongelooflijk hoe vaak mooie nieuwe gedachten ineens langs komen fladderen. Ik merk dat het beeld dat ik van de mens in het algemeen heb, op de manier zoals ik dat eerder heb beschreven, steeds verder wordt bevestigd. Wat is het mooi om te beseffen dat er in elk mens een brokje puur goud zit, vooral als dat op het eerste gezicht juist niet zo lijkt te zijn.
Soms kom ik met een schokje op een nieuwe gedachte waar ik eerst een beetje van schrik. Inmiddels weet ik dat de mooiste inzichten juist komen als ik er toch over door durf te denken. Zo dacht ik vandaag een poosje na over mensen van wie wordt gezegd dat zij ruzie zoeken. Die steeds weer ergens op terugkomen en hun mening proberen op te dringen. Vandaag bedacht ik ineens dat de onderliggende behoefte bij hen óók verbinding kan zijn. Ze willen heel graag één van mening zijn met de mensen om hen heen, en gebruiken daarvoor de enige methode die ze kennen ("jij moet vinden wat ik vind want zo is het"). Tragisch genoeg bereiken ze hiermee het tegenovergestelde.
Ik vind het mooi om dit soort dingen te overdenken. Want het geeft mij meer begrip en liefde. En hopelijk de juiste woorden als het moment daar is dat ik zelf met zulke mensen te maken krijg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten