Afgelopen weekend ging ik naar de stad. Ik houd ervan om zelf mijn spullen uit te zoeken en ben dus blij dat je weer naar de winkel kunt, ook al moet je daarvoor tijd reserveren en ook nog eens van tevoren aanwezig zijn.
Er waren ook mensen die hun van tevoren bestelde spullen ophaalden. Toen ik bij de kassa kwam, was daar net een meneer van wie de bestelde spullen langs de scanner bij de kassa gingen. De meneer had een verzoek. Hij had een lamp zien staan die hij nog heel graag erbij wilde afrekenen. Hij smeekte vanachter zijn mondkapje of hij die lamp er alsjeblieft nog bij mocht hebben. De kassabediende wist niet goed wat te doen. Een andere winkelmedewerker zei haar om het aan de leidinggevende te vragen, hetgeen zij deed. Helaas was het niet toegestaan om meer artikelen aan de bestelling toe te voegen (ook al werden ze nu pas gescand).
Gelukkig zijn er nog creatieve mogelijkheden. Ik had alles makkelijk kunnen volgen want vanachter het zwarte mondkapje kwam nogal een volume. Ik haalde zelf de bewuste lamp, rekende die met mijn eigen spullen af, en kreeg het geld netjes terug van de meneer met het zwarte mondkapje. De kassabediende was zo attent om de bon twee keer af te drukken, zodat we allebei met een bon naar huis gingen.
Je zou je kunnen verbazen over de starheid van de regels, maar eerlijk gezegd denk ik dat het gewoon zo gegaan is zoals het moest. Dat de kassabediende en de winkelmedewerker niet eigengereid willen beslissen maar het liever aan de leidinggevende vragen, kan ik begrijpen. Dat de leidinggevende, die niet fysiek aanwezig is en moet beslissen op grond van wat hij denkt te begrijpen, geen toestemming geeft, kan ik óók begrijpen. En het gaf ook nog eens een leuk verbindend moment tussen mensen die het beste ervan proberen te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten