Het gesprek met de voogd klaarde de lucht wel op. Duidelijkheid krijgen over (on)mogelijkheden is niet altijd leuk, maar kan je wel met de neus in de juiste richting krijgen. Behalve dat mijn verwachtingen onterecht bleken te zijn, wat niet leuk was, begon er wel een nieuwe vorm van vertrouwen te groeien naar de voogd, nu de lastige dingen waren uitgesproken.
Hoewel de voogd niet veel voor me kon betekenen waar het de dingen betrof die ik voor elkaar moest krijgen (ouderschapsplan etc), liet ze me wel weten dat ze mijn inspanningen zag en waardeerde. Dat ze heus wel zag hoeveel moeite ik deed om alles te regelen.
Een grote opsteker was de afronding van mijn persoonlijke psychologische onderzoek. De uitslag hiervan heb ik aan de voogd gegeven en die is ook terecht gekomen in verslagen naar o.a. de rechtbank. Voor wie het blogje hierover gemist heeft: in de uitslag staat zwart op wit dat ik voorheen een afhankelijke persoonlijkheid heb gehad, maar nu niet meer. En ik ben daar buitengewoon trots op. Want het is mijn persoonlijke ontwikkeling in één zin verwoord.
Zo stevenden we af op het einde van het eerste half jaar van de uithuisplaatsing....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten