Als ik terugdenk aan de eerste tijd dat de jongens in pleegzorg waren, denk ik aan een overvolle agenda. Logisch, want het gaat om een groot gezin. Het was maar goed dat ik geen werk had, want alles had wel even tijd nodig voordat het geheel in wat rustiger vaarwater kwam.
Op vier plekken waren regelmatig gesprekken met wisselende bezetting en wisselende onderwerpen. En dan was er de omgangsregeling, die per kind weliswaar niet heel intensief was, maar alles bij elkaar mij toch behoorlijk wat wekelijkse kilometers liet rijden.
De tijd die ik tussendoor had gebruikte ik vooral om zelf tot rust te komen, na te denken, voor de sessies met de coach (vooral online), helende filmpjes te kijken (van Byron Katie, Marshall Rosenberg, en ik had er ook veel aan om naar filmpjes te kijken van talentenshows waarin kunstenaars zich uitten vanuit hun kern. Ook keek ik naar filmpjes met de titel "random acts of kindness - faith in humanity restored"). Ik denk dat ik niet moet onderschatten wat die tijd mij gebracht heeft.
Hoewel ik zelf in gedachten allang bezig was met "hoe krijg ik de kinderen weer bij mij", was de voogd vooral bezig met "hoe komen de kinderen zoveel mogelijk tot rust". Dat botste nog wel eens in die beginperiode.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten