Het boek is uit en ik ben er helemaal stil van. Of toch niet, want ik ga proberen te vertellen wat ik zo bijzonder vind. Vandaag iets over de achtergrond van het boek. Barry Kaufman is de vader van het jongetje over wie het boek gaat. In het boek geeft hij een kijkje in zijn leven. Ik vond het geweldig om te lezen omdat het zoveel herkenning gaf. Barry en zijn vrouw Samahria hebben samen een diepgaande persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt nog voordat ze hun zoon Raun kregen. Het zijn ook lezers en zoekers, net als ik. Ze kwamen er ook achter dat hoe wij zijn bepaald wordt door onze (onbewuste) overtuigingen, en dat we daar wat mee kunnen. Ze ontdekten deze levenshouding: "to love is to be happy with", wat hen op een ongelooflijk ontspannen en open manier in het leven deed staan, totaal anders dan voorheen.
Een stukje uit het boek, vrij vertaald door mij:
Wij hebben de macht om onze gezichtspunten te kiezen, en daardoor ook de emotionele ervaringen (onze levenservaringen die daaruit voortkomen). Dit simpele krachtige inzicht opent de deur naar een compleet nieuwe manier om het leven te omarmen. Geluk is een keuze. We hoeven niet meer langs de kant te wachten tot de ervaringen die we graag willen ons overkomen. Wij kunnen zelf onze 'state of mind' creëren, we hoeven alleen maar nieuwe keuzes te maken. Voor het eerst in mijn leven zag ik dat je oude aannames ter discussie kunt stellen, zoals 'ik kies mijn gevoelens niet zelf, ze gebeuren gewoon', 'ik ben een slachtoffer van wat er in het verleden is gebeurd', en 'ik kan er niets aan doen, ik ben gewoon zo'. Je kunt iemands persoonlijkheid beschouwen als een samenstelling van aannames. Tussen elke gebeurtenis (echt of in je fantasie) en de reactie daarop (vechten, vluchten, vrees, blijdschap of neutrale kalmte) ligt een aanname. Deze aanname geeft voeding aan onze gevoelens, aan wat we willen en ons gedrag. Verander de aanname, de overtuiging, en zowel de gevoelens als ons gedrag verandert.
Ik vind het elke keer weer geweldig om weer op een heel nieuwe manier toch weer hetzelfde te lezen als wat ik elders heb ontdekt. Barry Kaufman hoort voor mij echt in het rijtje thuis van Byron Katie, Marshall Rosenberg, en ook de coach bij wie ik mijn eigen traject heb gevolgd.
Barry en Samahria hadden zich deze manier van denken eigen gemaakt en hadden een gelukkig gezin samen met hun twee dochters. En toen kregen ze de grootste uitdaging die ik me kan indenken: een zoontje dat zich volledig terugtrok in zijn eigen wereldje.
Hierover morgen meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten