Psychologisch onderzoek

 Ik heb een aantal keer in mijn blogs een onderwerp genoemd waarvan ik zei dat ik er later op terug zou komen. Laat ik die maar één voor één beetpakken.

Ergens in januari vertelde ik dat ik een bijzondere serie sessies bij de psychologe had gehad, en dat ik daar later meer over zou vertellen. De Kinderbescherming had bij de uithuisplaatsing als voorwaarde gesteld dat wij ons allebei psychologisch zouden laten onderzoeken. Dat heb ik gedaan, bij een psychologe die verbonden was aan De Waag.

Tijdens dit onderzoek was ik al vrij ver in mijn traject bij mijn coach. Ik had al een heleboel inzicht in mijzelf gekregen, en er was ook al een heleboel veranderd aan mij. Dit maakte dat het onderzoek heel erg leuk was om te doen. Want bijna op elke vraag gaf ik twee antwoorden: "als je me dit twee jaar geleden had gevraagd, had ik dit antwoord gegeven, maar nu geef ik een heel ander antwoord". De psychologe was zelf ook prettig verrast door onze gesprekken, en we vonden het allebei jammer dat het op een gegeven moment afgelopen was.

Nu trof ik gelukkig een psychologe die ook bekend is met Byron Katie. En ze raadde mij tijdens een van onze gesprekken een boek aan: Handboek spiegelogie van Willem de Ridder (dat boek kwam ik later "toevallig" in de kringloopwinkel tegen). Ze paste dus helemaal in mijn verhaal.

Uiteindelijk is uit het onderzoek gekomen dat ik vroeger een afhankelijke persoonlijkheid heb gehad (codependentie), maar dat hier nu hooguit nog resten van zichtbaar waren. Dat was een jaar geleden. Ik ben er vrijwel zeker van dat een nieuw onderzoek op dit moment zou laten zien dat ik me nog verder ontwikkeld heb.

Ik ben erg dankbaar voor de sessies bij De Waag, ook met de psychotherapeute die ik een paar keer heb gesproken (maar met wie ik niet verder hoefde, omdat ik al zo'n goede vorm van coaching had. Dat deze coaching inderdaad bijzonder is, bleek ook wel uit het feit dat zowel de psychologe als de psychotherapeute heel graag van mijn coach wilden horen op welke wijze zij werkt).

Ik hoor vaak van slachtoffers van narcisme dat ze persé een psycholoog of therapeut willen die ervaring heeft met narcisme. Omdat ze erkenning willen dat ze met een narcist te maken hebben (en dat zij zelf gezond zijn). Ik weet niet hoeveel hulpverleners op die manier werken, maar mijn hart wordt zwaar als ik daaraan denk dat er mensen zijn die op die manier iets denken bij te dragen. Want dat is niet de hulp die helpt. En zo heb ik die bij De Waag dus gelukkig ook niet ervaren.
Toen de psychotherapeute mij vroeg of ik met haar verder wilde, vroeg ik wat zij voor mij kon betekenen. En hoewel zij het dramatische verhaal van mijn gezin kende, zei zij dat ze mij "alleen maar kon helpen om bij mezelf te blijven". En dat is inderdaad echte hulp - die ik al kreeg bij de coach.

Al met al was dit een heel bijzonder traject!