Het klinkt waarschijnlijk heel erg raar, maar de vrijheid die ik ervaar komt doordat ik niet meer aan mijn man denk als aan een narcist. Ik heb het niet meer nodig om te denken in diagnoses, en al helemaal niet meer om te denken in oordelen en beschuldigingen, en juist dat heeft gemaakt dat ik helemaal vrij ben geworden.
Wat hij doet, is helemaal aan hemzelf. Hij mag zijn wie hij is. Op de punten waarop dit raakt aan mijn leven (de kinderen, de belastingaangifte die nog in overleg moet gebeuren, de financiën), aanvaard ik de situatie die er is ontstaan als een feit, en juist dat geeft mij helderheid van denken om mijn eigen stappen te bepalen.
Denk niet dat dit allemaal gladjes en makkelijk gaat. Misschien schrijf ik ooit nog over concrete details, dat is niet iets wat ik in dit stadium wil doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten