18 maart 2020

Het woord narcisme verliest zijn kracht

 Zolang ik nog overtuigd was van mijn onschuld en de schuld legde bij het (vermeende) narcisme van mijn man, was het enorm frustrerend dat hulpverleners daar niet in mee gingen. Ik wist dat ze geen diagnose mogen stellen, maar o, wat heb ik me in bochten gewrongen om linksom of rechtsom toch kwartjes te laten vallen in hun hoofden.


Hoe kan het dan dat ik dit streven heb losgelaten? Hoe raakte het woord narcisme zijn macht over mij kwijt? In eerste instantie doordat ik het kon loslaten dat er een diagnose kwam. Het gaat niet om de diagnose, maar om het gedrag. Of is het gedrag ineens goedgekeurd als er een diagnose onder zit?
Zo leerde ik op een andere manier te kijken naar gedrag, en naar de hulpverlening dit gedrag benoemen als ik er geen raad mee wist. (Dit is eigenlijk een grote stap, en hulpverlening kan ook veel meer met concrete vragen dan met beschuldigingen!)

Goede persoonlijke hulpverlening helpt mensen om de verantwoordelijkheid voor hun eigen leven te nemen: zowel voor het verleden als voor de huidige situatie. Deze hulp kreeg ik van mijn coach. Dit betekende ook dat ik me elke sessie beter bewust werd van mijn eigen handelen. Dat als ik zelf veranderde, dat de ander dan wel moet meeveranderen, en dat ik dus sowieso iets in gang kon zetten.

De focus begon zich te verleggen van het oordelen over de ander naar het kijken naar mezelf. 

Bijvoorbeeld: in plaats van te denken: hij wil mij manipuleren, ging ik denken: ik heb mij laten manipuleren. In plaats van boos en gefrustreerd te raken dat hij niet met mij wilde praten over financiën, accepteerde ik de situatie als vaststaand feit en begon ik te kijken hoe ik zelf verantwoordelijkheid kon nemen.

Ik kan dit nu wel zo kort opschrijven (al heb ik er lang over gedaan om deze woorden te vinden, dat dan weer wel), maar dit was in de praktijk wel een enorm proces. Het is het proces van helen. Jezelf terugvinden, of misschien zelfs jezelf voor het eerst in je leven vinden.

In dit stadium dacht ik nog steeds aan mijn (inmiddels ex-)man als aan een narcist, maar het had de dreiging wel verloren. De ballon was bijna leeg. Morgen gooi ik hem weg.

Geen opmerkingen:

Mijn website

 Zou ik tussen al het schrijven door nog vergeten dat er ook nog een blog was... Mijn blog staat niet meer op nummer één als ik aan schrijve...