Vorig jaar nam ik uit de bibliotheek een ander boek over engelen mee: Engelen om je heen. Geschreven door een Nederlandse vrouw, Joke Slagmolen.
Joke heeft dezelfde gevoeligheid voor waarnemen als Lorna uit het vorige blogje en beschrijft in dit boek haar leven.Joke moedigt in het boek aan om de engelen te vragen om hun aanwezigheid kenbaar te maken. Ze zegt dat je dan zeker signalen krijgt, meestal in de vorm van witte veertjes.
Hoe dit bij mij verliep, vertel ik morgen.
Joke zelf bleek vlak bij mij te wonen en ze was ook nog eens beschikbaar voor contact. Ik heb mijn schroom overwonnen en ben bij haar geweest. Dat was ongelooflijk bemoedigend en interessant. Het mooie was dat zij mij niets nieuws vertelde aan boodschappen vanuit de hemel. Ik wist alles zelf al, maar het is heel bijzonder om de overtuigingen die je zelf al voelt door zo iemand bevestigd te zien.
Vroeger zou ik zoiets nooit ondernomen hebben, omdat ik bang was dat het verkeerd kon zijn. Maar nu ik meer ben gaan begrijpen hoe alles in elkaar steekt, dat er veel meer is dan ik zelf kan waarnemen en dat het niet verkeerd is als je deze gevoeligheid hebt, kon ik er ook onbevangen heen gaan.
Uiteindelijk ging ik weg met de bevestiging van mijn overtuiging dat alles goed is zoals het is, dat God met zijn engelen niet alleen bij mij is, maar ook bij al degenen die mij lief zijn, en hen veel beter kan geven wat zij nodig hebben dan ikzelf. Dat alles past in het grote plan.
Het helpt mij om heel vertrouwelijk met God te praten, en om Zijn antwoorden te herkennen. Voor mij vielen er door dit gesprek toch ook weer puzzelstukjes op hun plek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten