Oeps, ze hadden hun schoen gezet!

 Vanmorgen lag ik in mijn bed te luisteren naar de geluiden van het ontwakende gezin. Voetstappen langs onze slaapkamerdeur, roffel-de-roffel de trap af, even stilte, dan weer bonk-bonk-bonk omhoog, andere slaapkamerdeur open, gefluister, en weer roffel-de-roffel. Leuk hè, de junioren hebben voor het eerst weer hun schoen gezet.

Dat had heel anders kunnen gaan. Ik werd namelijk al eerder wakker en besefte met een schok dat er nog niets in de schoenen zat, behalve dan de inderhaast gemaakte tekening van een junior. Gelukkig was ik het eerst wakker zoals altijd en had ik nog net genoeg tijd om alles in orde te maken.

Het heeft wel wat, die periode tussen half november en 5 december. Junioren die normaal gesproken het hoogste woord hebben over dat Sinterklaas helemaal niet bestaat (nee, we hebben onze kinderen nooit voorgelogen; ook zonder dat is het feest al spannend en feestelijk genoeg), stoppen toch voor de zekerheid een tekening in hun schoen.

Nu nog verzinnen wat dit jaar in de zak moet zitten... dat is toch elk jaar weer moeilijker!