Lekker thuis

 Casper was vandaag een dagje vrij. De andere junioren waren wel naar school, dus hadden we het rijk alleen, samen met Tim dan natuurlijk.

Gisteravond, toen we bespraken wat we allemaal zouden gaan doen, kwam er een mailtje van de juf van Casper. Over wat er die dag op school gebeurd was. En wat Casper zelf helemaal was vergeten ('het ging vandaag goed op school mam'). Hij was tijdens de eerste les (spelling) al afgehaakt, en had de rest van de dag al het werk geweigerd. En de juf geschopt en geslagen toen hij naar de time-out moest. En of wij op het matje wilden komen. Op maandag, dinsdag of vrijdag. En of Casper op zijn vrije dinsdag al zijn schoolwerk van maandag thuis wilde maken - het zat in zijn tas.
Oeps, daar volgde een pittig gesprekje op! Hier schrikken we nog steeds van. Thuis gaat het immers aardig goed. Op de club gaat het volgens mij ook prima, en zulk gedrag heeft Casper zelfs op zijn vorige school nooit durven vertonen. En Casper zelf was het gewoon vergeten... Ja, toen we het erover hadden, werd hij boos. En hij wist echt niet waarom hij steeds op slot raakt op school. Toen hebben we maar samen gebeden. Want we willen wel graag weten hoe het komt, want dan weten we ook wat we eraan kunnen doen. Na het bidden zei Casper ineens: misschien weet ik het. Ik vind het saai. Aha, dat was een eye-opener! Echt, ik meen het. Hoewel we hetzelfde al twee keer eerder - zij het in iets andere vorm - bij de hand hebben gehad. Casper krijgt gewoon te weinig uitdaging. Hij snapt de stof al voordat het helemaal is uitgelegd, en dan moet hij het ook nog eens vierentwintig keer achter elkaar opschrijven. Geen wonder dat hij dat niet wil (wat niet wil zeggen dat hij dan mag schoppen en slaan!).

Maar goed, Casper had dus vandaag werk te doen thuis. En dat wilde hij best. Hij mocht zelf kiezen: eerst topografie. Terwijl ik de kleurtjes ging halen, zocht hij alvast uit zichzelf op waar de plaatsen lagen die hij moest kleuren. En in no time was het af. Toen spelling. Ook in no time af. Daarna taal, dat ging iets moeilijker, want lange rijtjes opschrijven om te laten zien dat je het snapt. En hij snapte het al lang, maar dat schrijven hè, dat gaat niet zo snel. De concentratie was inmiddels ook aardig gezakt, dus stelden we het rekenwerk maar uit totdat Tim zou slapen. En dat ging gelukkig ook weer helemaal goed, met wat hulp van Marco.

Soms hè, soms zou ik wel willen dat we Casper thuisonderwijs mochten geven.