Zaterdagen

 Zo lang ik me kan herinneren, zijn de zaterdagen een beetje chaotisch. 's Morgens vroeg zijn er de kranten, en daarna probeer ik meestal zo snel mogelijk weg te komen om boodschappen te doen, zodat het nog lekker rustig is in de winkel, en we ook nog een redelijk lange dag hebben om van alles te kunnen doen. Wat meestal enorm tegenvalt, omdat er ook nog kinderen thuis zijn die van alles willen... Als ik dan met een auto vol boodschappen thuiskom, lopen er meestal nog een paar in hun pyjama, wil ik graag snel koffie, moeten de boodschappen uit de auto en in de kasten, wil Max daar heel graag bij helpen maar dat is niet handig, maar willen de groten niet helpen en dat is ook niet handig, worden een paar jongens aangespoord om zich aan te gaan kleden, wordt er ook nog iemand aangespoord om eens op te staan, staat iemand anders met een heel verhaal te wachten dat verteld moet worden, en ligt er een enorme bende speelgoed in de kamer omdat te weinig is aangeleerd dat speelgoed ook weer moet worden opgeruimd na gebruik, en alles voor het grijpen ligt. Omdat de zaterdag meestal de enige dag in de week is dat we overdag allemaal thuis zijn, proberen we ook een paar gezellige momenten in te bouwen. Bijvoorbeeld een bijzondere lunch, of iets lekkers bij de koffie, of allebei natuurlijk. We zitten dan niet aan de eettafel met de lunch, maar in de zithoek, en dat is altijd heel gezellig. En dan gaat het weer in vliegende vaart verder. Er moet er één slapen, een ander wil ergens spelen, Marco gaat naar de bouwmarkt voor het een en ander en enige structuur is ver te zoeken. Ach, zo gaat het nou eenmaal bij ons en het heeft zijn charmes... Waarschijnlijk zijn de dagen dat we niets te doen hebben en dat we iets leuks kunnen ondernemen nog ver bij het heden vandaan. Maar ik vraag me soms wel af of het bij andere gezinnen ook zo gaat ...

Druk bezig

 Langzaam maar zeker worden er onderdelen van de verbouwing afgerond. Vandaag is de schoorsteenpijp geplaatst - waarbij we af en toe luid boegeroep door de open haard mochten horen - ik verheug me al op de keren dat we tijd gaan maken om gezellig bij de open haard te zitten! De keet is nu ook eindelijk weer uit de tuin weggehaald, en morgen komen de timmermannen dan officieel voor het laatst. Betekent niet dat het dan klaar is, want er is ook nog werk voor de schilder en de installateurs, maar er zit gelukkig wel vooruitgang in.

Vandaag was ook de eerste schooldag van de lagere school weer, en dat zet het huishouden gelijk weer op een ander spoor. Ook wel weer fijn. Een van de dingen die ook vandaag op orde gebracht zijn, is het zakgeld. In een schrift wordt bijgehouden wanneer de lagere-schoolkinderen zakgeld hebben gekregen, en de laatste keer was alweer 10 weken geleden, dus dat tikte wel lekker aan. Elke keer dat dit gebeurt, neem ik me voor om weer elke zaterdag trouw de spaarpotten bij te vullen, maar dan kom ik er toch weer achter dat er alweer heel wat zaterdagen tussen zitten... Nou ja, in elk geval zijn we vanmiddag met drie jongens met geld, een jongetje zonder geld en een meisje met ook geld naar het dorp gereden, waar de jongens alledrie een pakketje hebben gekocht waarin een soort zachte steen zit, waaruit ze een dinosaurusskelet konden bikken. Erg leuk, bij thuiskomst vroeg niemand om de computer, maar gingen ze lekker aan het werk, en waren ze alle drie heel trots op het resultaat. Ook de troep die al dat gebik losmaakte, is weer netjes door hen opgeruimd. Het meisje heeft trouwens ook inkopen gedaan voor een lieve tante van haar (mijn zus) die ze morgen gaat bezoeken.

Poffert

Als kind kreeg ik wel eens poffert. Die werd in de wonderpan gebakken, want mijn ouders hadden destijds geen oven. Ik heb daar zulke heerlijke herinneringen aan, aan die poffert! Het werd ook wel broeder genoemd, geen idee waarom. We aten het zo heet mogelijk, en dan met smeltende boter erop...

Ik heb geen wonderpan, al bestaan ze nog wel, maar in de Telegraaf vond ik dit recept. Gewoon in de oven gebakken, wel zo makkelijk. 

1 pak (500 g) zelfrijzend bakmeel

500 ml melk

1 zakje rozijnen (of naar smaak)

beetje kaneel

Alles door elkaar, in een beboterde springvorm van 24 cm doorsnee, in de oven op 200 graden tot hij gaar is, dat was in ons geval 40 minuten. Zo heet mogelijk opeten met boter (margarine). Echt een zondagse lunch!