24 juni 2020

Uithuisplaatsing - onder het vergrootglas

Je ontkomt er bij een uithuisplaatsing niet aan dat je door alle betrokkenen door een vergrootglas wordt bekeken. Het interessante is dat ze allemaal naar dezelfde persoon kijken, maar dat er toch héél verschillend wordt gedacht. Dat kan behoorlijk pijnlijk zijn.

In het begin was het enorm frustrerend om kritiek te krijgen die voor je gevoel zomaar uit de lucht komt vallen. Gelukkig had ik veel aan mijn coaching, anders was ik jammerlijk ten onder gegaan in het proberen om het iedereen naar de zin te maken. Want dat kan eenvoudigweg niet, ook niet als het allemaal professionals zijn. 

Wat ik echt heel jammer heb gevonden en nog steeds vind, is dat mijn eigen mening door velen niet wordt gevraagd. Bijvoorbeeld: ik heb een van de kinderen thuis gehad en breng hem terug naar zijn pleegadres. Daar vertelt hij enthousiast over wat hij heeft meegemaakt. De volwassenen aldaar hebben door zijn verhaal hun vraagtekens bij mij. Ze interpreteren negatief. Ze doen hun verhaal bij hun eigen pleegzorgbegeleider, die vervolgens contact opneemt met de voogd. De voogd stuurt mij een mail dat er zorgen zijn ontstaan rondom mijn manier van opvoeden en beperkt vervolgens mijn vrijheid. En dat allemaal zonder dat er ook maar iemand naar mij is toegekomen om te vragen wat er nou eigenlijk is gebeurd, en wat mijn visie is.

Ik heb best wat tijd nodig gehad om hier mijn weg in te vinden. Eigenlijk was dit een soort herhaling van het proces dat ik al eerder heb meegemaakt in het loskomen van de mening van anderen. Het was wel mijn voordeel dat ik zo open naar mezelf kon kijken en deze ervaringen kon bespreken met andere professionals. Daardoor kwam ik erachter dat zoals ik deed, helemaal niet zo raar hoefde te zijn. En durfde ik steviger vast te houden aan mijn eigen visie. En in te gaan tegen het advies van de toenmalige voogd. 

Het is heel begrijpelijk als je voorzichtiger bent, omdat je onder het vergrootglas ligt. Maar ik vond dat de tijd voorbij was dat ik vanwege de mening van anderen mijn gedrag aanpaste. Daarmee maakte ik het mijzelf niet makkelijk, maar ik geloof wel dat ik hierdoor meer in mijn kracht ben gekomen.

Morgen vertel ik een mooi voorbeeld hiervan.

Geen opmerkingen:

Mijn website

 Zou ik tussen al het schrijven door nog vergeten dat er ook nog een blog was... Mijn blog staat niet meer op nummer één als ik aan schrijve...