Ik ben opgevoed met een wat minder positieve houding naar de term "eigen kracht", heel begrijpelijk voor een degelijke christelijke opvoeding. Vandaar dat ik nogal raar stond te kijken toen de voogd voorstelde om een "eigen kracht conferentie" te houden. Ik moest echt flink aan het idee wennen voordat ik me realiseerde dat "in eigen kracht" toch een andere gevoelswaarde heeft dan "op eigen kracht". Voel je hem ook zo?
Afijn, in elk geval lag het voorstel er. Op internet las ik wat meer over deze mogelijkheid en ik dacht: waarom ook niet? Alles wat helpt, helpt. En ik gaf aan dat ik dit wel wilde.
Wat houdt dit in? Met een eigen kracht conferentie krijg je extra steun in de rug om een belangrijk doel te bereiken. Het wordt vanuit de overheid gefinancierd met behulp van o.a. vrijwilligers die het geheel organiseren. Je kiest zelf mensen in je eigen netwerk uit om je te helpen om je doel te bereiken, en hierbij krijg je extra hulp om het allemaal te realiseren.
Aan de ene kant vond ik dit allemaal volstrekt onnodig. Als ik achterom kijk, zie ik dat ik in mijn eentje al heel veel voor elkaar heb gekregen in korte tijd, en ik zag het eerlijk gezegd ook wel zitten om de rest óók in mijn eentje te doen. Maar het is natuurlijk ook wel heel fijn om mensen om je heen te hebben die je willen helpen, en die ook echt wel wat kunnen toevoegen.
Dus ging ik op zoek binnen mijn netwerk, en vond mensen bereid om hieraan mee te werken. Een heel divers gezelschap: buren, familie en mensen vanuit de kerk. Binnenkort gaan we elkaar ontmoeten - op 1,5 meter afstand maar wel in dezelfde ruimte, want een online meeting voelt toch wat ongemakkelijker.
Inmiddels zie ik er heel erg naar uit om juist wel anderen te betrekken bij mijn leven. Mijn doel is - uiteraard - om de jongens te kunnen geven wat ze nodig hebben, op elk denkbaar vlak. Dat ik daarbij anderen kan inschakelen, om me te helpen om de situatie op bepaalde onderdelen in de gaten te houden, of om te kunnen sparren over dingen die gebeuren, voelt als een enorme rijkdom. Dat dit ook nog eens voor mij georganiseerd wordt, inclusief het informatie geven aan al die verschillende personen, het regelen van een ruimte en het prikken van een datum, voelt als een grote luxe.
Eigenlijk dekt de vlag van "eigen kracht" de lading dus niet eens echt. Het heeft meer de gevoelswaarde van "samen sterk" of zo. In elk geval kijk ik hier heel erg naar uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten