Over droog vasten

 Zo lang ik mijzelf ken, ben ik geïnteresseerd geweest in gezondheid. Dat heb ik niet van een vreemde, mijn moeder en mijn oma konden er ook wat van. Grappig genoeg heb ik niet één op één hun denkwijzen overgenomen, maar heb ik mijn eigen weg gezocht.

Ik ben ervan overtuigd dat er meerdere wegen zijn die naar echte gezondheid leiden. Meerdere snelwegen ook. Een van die snelwegen is vasten, maar binnen vasten zijn er nog weer talloze varianten die meer lijken op binnenweggetjes of zelfs zandpaden. Volg je één van die routes, dan kom je wel dichter bij je doel, al is het in een verschillend tempo.

In mijn zoektocht heb ik verschillende wegen bewandeld. Een aardige was het watervasten. Er is redelijk wat literatuur te vinden over de voordelen van watervasten (er zijn boeken die verslag doen van wonderbaarlijke genezingen van bijv. de ziekte van Crohn). Jaren geleden heb ik mij daarom laten verleiden om een waterkuur te doen, waarbij ik naar ik meen 12 dagen lang niets anders dronk dan water of kruidenthee. Dat is me niet erg goed bevallen, ik werd er super slap van, en traag in mijn reacties. Daarna heb ik ook erg veel moeite gehad om de stoelgang weer op gang te helpen. Erg veel moeite, ik zal jullie de details hiervan besparen.

Gelukkig kwam ik op een gegeven moment ook het fenomeen droog vasten tegen. Een dokter uit Rusland (Filonov) heeft hierover een dik boek geschreven in het Russisch, dat ik met behulp van Google Translate naar gebrekkig Engels heb vertaald, zodat ik de essentie toch nog redelijk heb begrepen. Over droog vasten is in de westerse wereld heel erg weinig bekend, en dat vind ik jammer, want het is vele malen krachtiger dan watervasten. De reden hiervan leg ik hieronder uit:

We weten allemaal dat ons lichaam water nodig heeft. De meeste mensen denken dat je daarom geen dag zonder water kan. Misschien vergeten deze mensen dat je eigen lichaam voor een groot deel uit water bestaat. Je hébt dus al water. Wat gebeurt er nu als je stopt met eten én drinken? Je lichaam gaat op zoek naar water, en omdat je zo'n ongelooflijk mooi wonderlijk geschapen wezen bent, en je lichaam dus allesbehalve dom is, gaat het allereerst de cellen opzoeken die het graag kwijt wil: de zieke cellen en de overtollige vetcellen. Cellen in een beginstadium van kanker bijvoorbeeld, waarvan je zelf nog geen idéé hebt dat ze er zijn, laat staan dat je weet waar, en die wellicht nog jaren zich verborgen zouden kunnen houden, worden allereerst afgebroken als er behoefte is aan het water dat deze cellen bevatten. Mooi he!

Behalve dat ik gelezen heb over allerlei genezingen in de droog-vast-kliniek van dokter Filonov in Siberië, en her en der over internet verspreide persoonlijke ervaringen met droog vasten, heb ik een aantal jaar geleden mijn eigen ervaringen met droog vasten opgedaan:

• na drie keer 24 uur vasten had ik geen hooikoortsmedicijnen meer nodig 
• ik was van mijn terugkerende blaasontstekingen af
• een ontsteking in mijn kaak is verdwenen door 48 uur droog te vasten
• mijn grijze haren vielen uit (echt waar! die-hard droog-vasters zien er ook uit als jonge goden/godinnen)
• ik werd helderder in mijn hoofd (vasten helpt tegen zgn. 'brain fog', en ik ben er vrijwel zeker van dat het vasten mij een flinke zet gegeven heeft in mijn persoonlijke ontwikkeling naar een gezond denkend mens)

Je zou denken dat droog vasten een vast onderdeel van mijn leven is gebleven, maar dat is totaal niet waar. Het is ongelooflijk saai om een hele dag, of langer, niets te eten of te drinken, of je nu in een gezin bent of alleen. Je kunt flink chagrijnig worden. Bovendien is er een gerede kans dat je hoofdpijn krijgt door ontwenning van bijvoorbeeld suiker of koffie. Korte-termijn geluk in de vorm van iets mogen eten of drinken blijkt toch ook erg verleidelijk te zijn...

Toch voelde ik de drang om het weer op te pakken, nu de zomer in aantocht is en de hooikoorts toch weer komt opzetten. Daar kan ik me goed ziek van voelen, en medicijnen hebben mij altijd maar half geholpen. Met de twee pubers die ik dit weekend in huis had, heb ik besproken dat ik 36 uur wilde vasten, en zij zeiden dat ze daar geen problemen mee hadden, ook niet na de waarschuwing dat ik misschien kortaf zou worden. 

Deze 36 uur zijn inmiddels voorbij, zonder noemenswaardige problemen, ook zonder chagrijn. Eén van de jongens heeft een voortreffelijke maaltijd bereid voor hemzelf en zijn broer, en ik heb een flinke stap gezet op mijn eigen snelweg naar gezondheid. 

Nu is 36 uur bij droog vasten niet erg lang te noemen, al klinkt het voor de meesten onoverkomelijk. Ik zal het daarom waarschijnlijk nog een paar keer moeten herhalen voordat ik van mijn niesbuien af ben, of ik kies voor een langere vastenperiode. Mijn eigen record ligt op 100 uur, en ik heb daar uitsluitend goede herinneringen aan.

Toch gek dat het zo lastig is om dit te herhalen....