Gelijk hebben en de waarheid

 Een familie die half uit elkaar ligt. Een van de broers heeft zoveel pijnlijke herinneringen aan het verleden dat hij heeft besloten niet naar een familiereünie te gaan. Hij meldt zich keurig af.

Een van de zussen vindt dat de broer het aan hen verplicht is om wel te komen. Zij zoekt hem op en probeert hem over te halen om zijn mening te herzien, maar tevergeefs.

Iets wat ik heel moeilijk heb gevonden om te leren, maar waar ik nu rotsvast van overtuigd ben, is dat mensen hun eigen waarheid hebben, én dat dit helemaal oké is. De broer in de situatie hierboven heeft "gelijk" dat hij luistert naar zijn behoefte van dat moment. En de zus heeft ook "gelijk" dat hij bij hen hoort en zich welkom en zelfs geliefd zou kunnen voelen. Wat je echter niet kunt doen, is je eigen gedachten, meningen en conclusies over de ander heen plakken. Want de ander heeft bijvoorbeeld een totaal andere beleving van dingen die er gebeurd zijn.

Een groot deel van mijn leven heb ik het erg belangrijk gevonden om gelijk te hebben. Om mijn waarheid te bezien als de waarheid. Dat niet erg bijdroeg aan onderlinge verbinding, nam ik voor lief, zo belangrijk vond ik mijn waarheid.

Ik herinner me goed mijn worsteling om te accepteren dat de ander evenveel recht heeft op zijn waarheid als ik op de mijne. En om los te laten dat er zoiets bestaat als "de absolute waarheid". Ik denk dat dit te maken heeft met mijn bewustwording van het leven in het algemeen. Dat het begon te dagen dat ik het niet altijd 100% eens hoefde te zijn met anderen, ook niet als het mijn levenspartner was, met wie ik samen kinderen grootbracht. Dat ik mag zoeken naar mijn eigen waarheid, en daar zeker over mag zijn, en dat ik tegelijkertijd mag accepteren dat de ander een andere waarheid heeft. (Herken je hierin de principes van de geweldloze communicatie?). Dat ik me niet verplicht hoef te voelen om iets te doen wat iemand anders graag wil (denk ook aan de familiereünie hierboven), maar dat ik ook die ander niet hoef op te leggen om te doen wat ik graag wil.

In mijn omgang met de kinderen heeft dit inzicht mij in toenemende mate geholpen. Eigenlijk is het zo simpel. Het is helemaal niet zo dat bij ruzies één van de twee gelijk heeft. Ze hebben allebei gelijk!

Hierbij heb ik het trouwens uiteraard niet over waarde-oordelen. Met waarde-oordelen heb je gewoon nóóit gelijk. Of altijd, het is maar hoe je het uitlegt.

Hopelijk heb ik een beetje duidelijk kunnen maken wat ik bedoel!