Langzaam maar zeker vorder ik in het boek van Alfie Kohn. Het scheelt dat ik direct naar de hoofdstukken voor ouders ben gegaan. Er zijn ook algemene hoofdstukken aan het begin, en aparte hoofdstukken voor leerkrachten en voor werkgevers.
Alfie Kohn legt uit waarom hij belonen een vorm van straffen vindt. Als je al bekend bent met het principe vanuit de geweldloze communicatie, dat elk waardeoordeel destructief is, of het nu negatief of positief is, valt dit makkelijk te begrijpen en te aanvaarden.
Het is voor veel ouders - en ik heb dat ook vaak gedaan - heel verleidelijk om een kind te verleiden tot het doen van een taak door te beloven dat er daarna iets leuks gaat gebeuren, of iets lekkers tevoorschijn wordt gehaald. Vandaar ook het algemene idee dat belonen helpt. Maar hoe je het ook bekijkt, het is evengoed het uitoefenen van controle op het gedrag van een ander, en volgens Kohn draagt het er allerminst toe bij dat je kind zelfstandig leert denken en beslissen. (Als ik in mijn leven achterom kijk, zie ik daar ook wel het bewijs van). Het principe "doe dit en je krijgt dat" komt op mij nu volslagen belachelijk over, maar het trieste is dat het nog steeds aan alle kanten in de maatschappij wordt gebruikt...
Padvinders "moeten" elke dag een goede daad doen, zegt men. Dit kan natuurlijk een positief effect hebben, maar er zijn vast heel erg veel kinderen die alleen maar een goede daad verrichten als ze zeker weten dat iemand naar hen kijkt....
Het is overigens totaal niet verkeerd om kinderen iets leuks te geven. Dat wat het fout maakt, is dat we het leuke verbinden met hun gedrag.
Wat dan wel? Ik ga gauw verder lezen, dan kan ik er morgen hopelijk weer verder over schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten