Als je loslaat, gebeurt het juist

Weer zoiets raars. Als je iets heel erg graag wilt, dan gebeurt het niet. Maar op het moment dat je zegt: oké, ik laat het helemaal los, dan gebeurt het juist!

Inmiddels heb ik al vele malen ervaren dat het zo werkt, en elke keer weer verwonder ik me erover. Zo had ik laatst een kind in de auto dat zich ontzettend verveelde. Hij zat op de achterbank en ik reed. Ik voelde me er niet prettig bij, want ik had nog steeds ergens het idee dat ik verantwoordelijk was voor zijn gevoel. Dat ik moest zorgen dat de sfeer prettig was, of dat ik hem moest entertainen. En dat lukte niet. Alle opties die ik hem aan de hand deed, werden afgewezen.

Dus ik reed zwijgend verder, en begon mezelf af te vragen wat er nou eigenlijk aan de hand was. En natuurlijk zag ik dat hij gewoon het recht heeft om zich een tijdje niet prettig te voelen. En wat ik daarbij voor hem kon doen, was het hem gunnen. En ik liet het los.

PRECIES op dat moment begon hij op een heel andere toon te praten. Levendig, niet meer verveeld. "Mama, later ga ik meedoen aan De Alleskunner, en dan ga ik winnen". Volgens hem zou de prijs zijn dat je een jaar lang alles mocht uitgeven wat je maar wilde, met miljoenen euro's tegelijk, en vervolgens kregen we een heerlijk fantasierijk gesprek over wat je allemaal met dat geld zou kunnen doen.

Nog zo'n verhaal?
Vorig jaar zou ik met mijn broers en zussen uit eten gaan voor mijn 50e verjaardag. Ik zag ertegenop, omdat ik niet van elk van hen de steun ervoer die ik had gewild in die tijd. Zelfs oordeel. Ik was bang voor afwijzing. In die tijd had ik nog coaching, dit was uiteraard een zeer geschikt onderwerp voor een sessie. In die sessie leerde ik loslaten wat de anderen dachten. Ik stelde me voor dat ze mijn gedrag ook openlijk afwezen, en besefte dat de echte afwijzing minder erg zou zijn dan de angst die ik ervoor had gehad (omdat ik zeker was van mijn keuzes, en ook wist dat zij niet alles konden weten over de achtergronden ervan). In die sessie liet ik hen allemaal los.

En PRECIES toen kreeg ik zomaar een ontzettend lief bericht en aanbod van een van hen. Ik ben er zeker van dat mijn eigen loslaten hiervoor heeft gezorgd.
We hadden trouwens een heel fijn, ontspannen etentje.

Nog zo'n verhaal?
Dat kun je zelf nalezen in de bijbel. Het gaat over iemand die werd gevraagd om zijn zoon te offeren. De zoon die zou zorgen dat de belofte zou uitkomen dat deze man nakomelingen zou krijgen, een groot volk. Wat gebeurde er? Hij gaf zich eraan over. En PRECIES op het moment dat hij het echt losliet, greep God in.

Is het leven niet mooi als je zulke dingen mag ervaren?