Maar toen ik serieus ging lezen over het opvoeden van puppy's, werd ik prettig verrast door wat er te vinden is. Net als bij kinderopvoeding ontwikkelen de inzichten op het gebied van hondentraining ook. En die lijken verrassend veel op de inzichten van Alfie Kohn die hij beschrijft in het boek Onvoorwaardelijk ouderschap, waar ik zo enthousiast over ben.
Neem bijvoorbeeld bijten. Eigenlijk is het heel simpel en kun je leren van hoe het in de natuur gaat, in het nest waarin ze worden geboren. Bijt er eentje iets te hard, dan loopt de ander gewoon weg en geeft daarmee de boodschap: met jou wil ik niet meer spelen als je zo hard bijt. Om het een paar rustige seconden later weer gewoon te proberen. Zo gaat het met onze puppy ook. Hij moet nog leren hoe hard hij mag bijten bij het spel. We hebben met het hele gezin besproken hoe we dit aanpakken: bijt hij te hard naar je zin, dan zeg je "au", en zet je hem weg. Dat deze boodschap duidelijk is, heeft onze Kerbo al begrepen, want hij bijt duidelijk minder hard.
Voor de jongens vind ik het fantastisch dat ze dit mogen meemaken. Want dit is precies de boodschap die ik hen wil leren - al had ik dat liever gedaan toen ze zelf nog "puppy's" waren. Doet een ander iets wat je niet meer fijn vindt, dan beslis je zelf om eruit weg te stappen, helemaal als de ander niet wil stoppen. En je gaat er niet op slaan als de ander niet wil stoppen.
Ik ben er blij mee. Want in plaats van dat de jongens ervaren dat ze zelf iets moeilijks moeten leren (namelijk het gedrag van de ander loslaten), zien we het nu met elkaar gebeuren bij dit nieuwe wezentje.
Het valt allemaal zo mooi in elkaar, ik ben er blij mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten