Voor het eerste gouden moment zorgde onze 8-jarige zoon. Hij mocht voor het eten bidden, en dat ging zo: "wilt U alle problemen in de hele wereld oplossen, en ook in het universum?" Omdat ik vond dat hij er op deze manier wel een vertoning van maakte - mede door het toontje waarop hij dit had gezegd - zei ik hem van het bidden geen grapje te maken. Zegt hij heel verontwaardigd: "wil jij soms dat er oorlog komt op Mars?"
Het tweede gouden moment komt van onze 6-jarige, jongste, zoon. Een denkertje die op de meest onverwachtse momenten diepe vragen stelt. Vandaag ging het zo: "mam, als je doodgaat, ben je dan voor de rest van je leven in het donker?"
