Ons gezin beleeft tijden van verademing. Het lijkt wel of Casper bevrijd is van een boze bui die weet ik hoe lang heeft geduurd. Sinds er smileys op het whiteboard verschijnen vanwege de anti-scheldcampagne, is Casper veranderd in een opvallend ontspannen jongen. Die geen spelletjes nodig heeft om beziggehouden worden als hij met twee broertjes op de achterbank zit in de auto (om de onvermijdelijke ruzie te voorkomen), maar die met diezelfde twee broertjes gezellig zit te praten. Die er daardoor ook voor zorgt dat zijn moeder intens tevreden achter het stuur zit.
Opvoeddeskundigen raden het systeem van belonen dat wij hiervoor gebruiken, af. Omdat het een verkapte straf is: als je niet voldoet aan de eisen, krijg je de beloning niet. En het kind vertoont het gewenste gedrag alleen uit angst om de beloning niet te krijgen. En het valt wellicht terug in zijn oude gedrag als er geen beloning meer tegenover staat.
Bij Casper lijkt het daar niet op. Er valt geen spoortje van angst te bespeuren dat het hem niet zal lukken. Hij is vol vertrouwen dat het hem gaat lukken om elke dag een mooie smiley te mogen tekenen. Of hij terugvalt in zijn oude gedrag als er geen beloning meer tegenover staat, weet ik niet; dat proberen we nog maar even niet uit.
Een wereld van verschil.
In elk geval ben ik zó blij dat we op dit idee zijn gekomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten