Dezelfde dag dat de gezinsvoogd mij had aangeraden om me aan te melden bij het lokale wijkteam, heb ik dit gedaan. Ik hoopte dat de mensen van dit team me zouden helpen om de uitspraak van de zitting die aanstaande was te beïnvloeden. Want ik vond zelf dat ik er klaar voor was om de jongens bij me thuis te krijgen. Ik liet Marco via de mail weten dat ik hiermee bezig was.
Het wijkteam van IJsselstein liet weten dat ze een wachtlijst hadden van zo'n 8 weken, maar gezien de urgentie in mijn vraag zouden ze eerder contact opnemen. Dit contact liet echter op zich wachten.
De tijd stond intussen ook niet stil, en de zitting bleek al op 3 januari te zijn. Over deze zitting vertel ik morgen, nu slaan we die even over want we zijn nog lang niet aan het einde van de wachtlijst. Sterker nog, ik ben nooit bovenaan de wachtlijst van het sociaal team van IJsselstein gekomen!
Inmiddels hadden we ook een nieuwe gezinsvoogd. Hierover schrijf ik ook een andere keer meer. Deze gezinsvoogd ging energiek aan het werk om de hulp op een andere manier te verkrijgen dan via het wijkteam. Ze deed mij verschillende voorstellen en ik vond het allemaal goed. Ik was allang blij dat ze er zoveel werk van maakte! Uiteindelijk bleek Eleos de instelling die direct plek voor me had, en we werden aangemeld. Dat "direct plek" moet je overigens ook nog met een korreltje zout nemen. Ik denk dat er ongeveer zes weken voorbijgingen voordat uiteindelijk de eerste afspraak werd gemaakt, en toen was het inmiddels mei geworden, en was het alweer bijna tijd voor de volgende zitting.....
Wachten, wachten, wachten dus. En dat terwijl ik er meer dan klaar voor was om mezelf te laten keuren. En er vanuit de jongens ook signalen kwamen dat ze wilden dat er een einde kwam aan de tijd van pleegzorg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten