Dag rustige uurtjes

 

Het is afgelopen met de rustige uurtjes in het begin van de middag...
Tot nu toe deed Max elke middag braaf z'n middagslaapje. Nou ja, braaf... het gebeurde steeds vaker dat hij daarna beneden kwam met bijvoorbeeld babylotion in zijn haar. Of met een andere broek aan. Of twee. Het was dus al duidelijk aan het worden dat hij eraan toe zou zijn om het middagslaapje over te slaan.
Deze week was het helemaal duidelijk. De boodschap is eindelijk bij mij aangekomen. Max was namelijk heel stilletjes uit bed gekomen en had een doosje behanglijmpoeder in de wasmachinebakjes geleegd. Toevallig kwam ik eraan op het moment dat hij een zakje met cementpoeder erachteraan wilde kieperen. Dat was eergisteren. En gisteren vond ik  hem een kwartier nadat ik hem naar bed had gebracht op de wc boven. En na een half uur weer. Beide keren heb ik hem weer in bed gelegd met de mededeling dat hij nu echt moest gaan slapen, maar nee hoor: weer een poosje later was hij vrolijk aan het springen in de kamer waar broertje Tim sliep, maar inmiddels ook wakker was geworden.
Nu geef ik het op. Onze spring in 't veld is gewoon niet te vangen. Ook niet op de bank met een DVD of zo (dat deed ik met de andere jongens in deze fase vaak), dus ik zal eraan moeten geloven. De Maxloze tijd wordt vanaf nu beperkt tot de nacht.
Kinderen opvoeden - 't is net een drukke baan!

Wat zullen we volgende week eten?

 Zo af en toe komt er wel eens een van de jongens bij mij in de keuken neuzen tussen de kookboeken. We hebben er heel wat, waarvan de meeste veel foto's bevatten. En dan begint het: mam, kunnen we dit niet eens eten? Maham, wanneer doen we dat nog een keertje? Meestal zeg ik dan: zoek maar wat uit, dan doen we dat de volgende week. En zo is Casper de laatste tijd verantwoordelijk voor een deel van ons boodschappenlijstje. Eén keer per week heeft hij het voor het zeggen en zo kwam het dat we afgelopen zaterdag dubbele hamburgerbroodjes aten uit het Amerikaanse kookboekje. Grillplaat op tafel, en iedereen had de ingrediënten al op een schoteltje bij zijn bord: een broodje, sla, tomaat, augurk, rode uiringen etc. De bacon en hamburgers lagen te sudderen op de plaat en Casper dicteerde ons in welke volgorde we ons broodje moesten beleggen.

Zo eten we nog eens iets anders dan het standaard gezins-eten. Het leuke is dat de interesse voor het koken op deze manier gewekt wordt. Kijken of dat zo blijft - of misschien vinden ze mijn kookkunst toch ook wel goed genoeg (en dan mag ik het weer alleen verzinnen).

Stuiterdiploma

 Max heeft zijn stuiterdiploma ruimschoots verdiend. Nee, of hij kan stuiteren met een bal weet ik niet, maar hijzelf kan stuiteren als de beste. De hele dag door. Ik zou bijna zeggen: kom maar eens een uurtje naar hem kijken. Je hele dag wordt weer goed. Als de bliksem rent hij met zijn laarsjes aan over de stoep voor me uit naar de glas- en plasticcontainers, een grote zak met plastic achter hem aan slepend. Thuis weet hij alle onbewaakte ogenblikken feilloos te benutten om iets moois uit een hoge kast te toveren, of om ergens een sleutelbos vandaan te halen. Waarmee hij dan uiteraard naar buiten gaat om te proberen of hij de auto open kan krijgen. Of die van de buren. Of een auto die op het parkeerplaatsje aan de overkant staat.

Je wordt er soms wel eens een beetje moe van. Een klein beetje maar, want het is zóóóóó leuk, zo'n stuiterbal in huis!