Disclaimer

 Voordat ik de ballon die ik narcisme heb genoemd verder ga opblazen en wat breder uitmeten waar ik mij mee heb bezig gehouden, wil ik iets heel duidelijk proberen te stellen. 

Weliswaar heeft het woord narcisme een tijd lang veel ruimte ingenomen in mijn denken. Maar uiteindelijk is mijn bevrijding geweest dat ik het woord narcisme weer heb geschrapt. Mijn hulp heeft erin gelegen om te leren om naar mijn (ex-)man te kijken zonder oordeel. Sterker nog, om de mooie binnenkant te zien die verstopt zit onder dat wat het meest zichtbaar is. 

Op een van mijn vorige blogjes schreef Henk deze reactie: "Wat je erg vaak ziet is een soort van 'wip-wap-relatie': degene die de dupe is van het gedrag van een persoon met narcistische kenmerken schiet door in het oordeel. Hoe begrijpelijk ook, je wordt van slachtoffer dan op een bepaalde manier ook dader. En daarmee ben je ook weer gevangen. Het is maar weinig mensen gegeven om écht te genezen: de ander zoveel mogelijk kunnen loslaten". 

Dit is wat ik heb ervaren. Ik ben me eerst bewust geworden dat het gedrag van mijn man niet iets was waar ik in mee hoefde te gaan. Dit was een noodzakelijke fase en een hele kluif. Tijdens de periode waarin ik mij begon los te maken van deze emotionele slavernij werd het gedrag echter vele malen heftiger, en daarmee lag het voor mij voor de hand om hem te veroordelen en de schuld bij hem te leggen. Dit is inderdaad meer dan begrijpelijk, maar het is niet de oplossing, en Henk zegt terecht dat ik daarmee ook dader werd op een bepaalde manier. En nog steeds gevangen bleef.

Het echte genezen is gekomen doordat ik dit oordeel heb mogen loslaten. 

Waarom schrijf ik dit nu? Omdat ik hier heel duidelijk over wil zijn. Ik wil een ander geluid laten horen. Het ligt heel erg voor de hand om vast te houden aan een oordeel over de ander (het is een narcist, hij manipuleert, hij dit en hij dat), om te verkondigen dat het maar het beste is om "no contact" te gaan, hem te negeren, terug te manipuleren, etcetera, en dan ook nog te denken dat je daar een lintje voor verdient. Terwijl dit juist dingen zijn die je belemmeren in je genezing.

Let wel: ik beweer nadrukkelijk niet dat je mee moet gaan in gedrag waar je zelf niet achter kunt staan. Dat je dingen moet doen omwille van de lieve vrede. Dat je hem gelijk moet geven als dat niet goed voelt. Dat je moet doen wat hij zegt, of iets niet moet doen als hij het verbiedt. Dat zijn allemaal dingen die horen bij emotionele slavernij, of codependency, of ontrouw zijn aan de stem in je hart, of hoe je het ook noemt. Hoe je het ook noemt, dat is ongezond. 

Ik hoop dat ik mijn punt heb gemaakt. Dan pak ik nu de ballon weer op.