Een 6-jarige

Sinds kort hebben wij weer een 6-jarige in huis. En ook al is het al voor de achtste keer dat er een zesde verjaardag werd gevierd, het blijft een leuke leeftijd.

Het is de leeftijd dat ze nog blij zijn met elk cadeautje, en dat je niet persé hoeft te vragen wat hij graag wil hebben. Hij is blij met alles wat hij krijgt. Ineens was hij ook verbluffend ruimhartig: toen zijn oudere broertje aan hem bekende dat hij gisteravond op de pas gekregen afstand-bestuurbare auto was gesprongen en dat die het nu niet meer goed deed, zei de 6-jarige: 'dat geeft niets, hoor'. O? Toen ik gisteravond van het ongelukje hoorde, zonk de moed me in de schoenen dat we ooit nog een keer leerden om normaal met speelgoed om te gaan. En vertelde ik het broertje dat hij van zijn eigen geld een nieuwe moest gaan kopen als papa hem niet kon repareren.

Vandaag heeft papa een uur of wat van zijn kostbare tijd besteed aan het repareren van de as van de auto. En hij doet het weer aardig. Briljant he? Broertje zal wel blij zijn...!

Trots nam de 6-jarige vanmorgen een paar cadeaus mee  naar school om te laten zien: een verrekijker (die wilde hij al zo lang hebben, dat wist ik ook zonder lijstje wel), twee nepwormen om de juffen te laten schrikken, en een verbandje dat je om je vinger kunt doen waarna het lijkt alsof er een spijker dwars door je vinger is geslagen. En vanmiddag gaan we samen monkey bread maken, om morgen te trakteren op school.