Voor wie zich verwant voelt aan Job

Er zullen niet veel mensen zijn die zoveel in hun leven kwijtraken als Job: zijn hele bezit en al zijn kinderen, zelfs zijn gezondheid.

Afgelopen weekend las ik het verhaal van Horatio Spafford (na te lezen in de Engelse Wikipedia). Deze welgestelde advocaat, die leefde rond 1870, had al zijn geld gestoken in onroerend goed. Tot een grote brand een einde maakte aan zijn bezit. Kort daarvoor had hij zijn zoontje verloren aan ziekte, en toen hij twee jaar daarna zijn vrouw met hun vier jonge dochters per schip naar Europa liet gaan (hij was zelf op het laatste moment verhinderd), verging het schip, met alle vier de dochters (2, 5, 9 en 11 jaar). Zijn vrouw werd gered, en zij stuurde hem na aankomst in Engeland een telegram: 'saved alone'.

Horatio nam een volgend schip naar Engeland, men zegt dat hij onderstaand lied schreef nadat hij langs de plek voer waar zijn dochters waren verdronken:

It is well with my soul


When peace, like a river, attendeth my way,
When sorrows like sea billows roll;
Whatever my lot, Thou hast taught me to say,
It is well, it is well with my soul.

(Refrain:) It is well (it is well),
with my soul (with my soul),
It is well, it is well with my soul.

Though Satan should buffet, though trials should come,
Let this blest assurance control,
That Christ hath regarded my helpless estate,
And hath shed His own blood for my soul.
(Refrain)

My sin, oh the bliss of this glorious thought!
My sin, not in part but the whole,
Is nailed to His cross, and I bear it no more,
Praise the Lord, praise the Lord, O my soul!
(Refrain)

And Lord haste the day, when my faith shall be sight,
The clouds be rolled back as a scroll;
The trump shall resound, and the Lord shall descend,
Even so, it is well with my soul.
(Refrain)


Op Youtube zijn heel wat filmpjes geplaatst waar je het lied kunt horen, en soms ook nog het verhaal erbij, kies zelf maar uit via deze link.


Marco herinnerde mij aan een lied dat in onze bundel staat, en waarvan iemand op onze samenkomst afgelopen woensdag had gezegd dat je dat zo gedachteloos mee kunt zingen: 'wat mij overkomen mag, is mij om 't even'. Nou, dat gaat natuurlijk niet zomaar! Iedereen wil het liefst voorspoed op zijn weg toch? 
Maar waarom zouden we al het andere dat God op onze weg stuurt, niet willen accepteren, ja misschien zelfs wel omarmen? God wil ons niet plagen.