Ben je druk bezig in de keuken, komt er een junior binnen: 'mam, wat eten we?' Uitgebreid vertel je wat er op het menu staat, want ze willen álles weten. Nauwelijks heeft junior zijn hielen gelicht, of de volgende komt binnen. 'Mam, wat eten we?' Nou denken jullie zeker dat ik acht keer achter elkaar geduldig en liefdevol opdreun wat er in de pannen zit en wat ze zelf ook hadden kunnen zien pruttelen, maar nee. Sinds kort heeft het bordje dat sinds moederdag 2011 in de gang hangt, een nieuwe bestemming gekregen. Etensbord. Ze hoeven het niet meer te vragen, ze kunnen gewoon zien wat we eten. Niet in de pannen, zo snugger zijn de meesten niet, maar op het bordje in de gang. Zelfs Ben (want die leest al goed ook al zit hij pas in groep 2!).
Trouwens ook handig voor mezelf. Vergeet ik niet meer om vlees uit de vriezer te halen of zo. Want 's morgens moet het worden opgeschreven.
Tenminste, dat is de bedoeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten