Eigenlijk zou hier een filmpje moeten staan, want het was té leuk. Misschien kan ik het wel proberen weer te geven wat er aan tafel gebeurde: tijdens het verdelen van het toetje (pudding) bleef Max maar verkondigen dat hij er drie wilde. Geconcentreerd verdeelde ik de twee (verschillende) soorten pudding over 9 schaaltjes, en luisterde wel naar hem, maar toch niet. En toen kreeg hij zijn schaaltje met 'maar twee' (stukjes pudding). Dikke tranen, want 'ik wil er drie'.
OK, geef maar hier je schaaltje, en het ene stukje werd nog eens doormidden gehakt.
Waarop Max spontaan in lachen uitbarstte.
Een kinderhand is inderdaad gauw gevuld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten