Deze week is het de week van de groene voetstappen. Alle schoolkinderen (van Nederland?) hebben een stickerboekje gekregen waarin ze een groene voetstap mogen plakken elke keer als ze op de fiets naar school zijn gekomen in plaats van met de auto. Zo worden ze zich bewust van hun verantwoordelijkheid voor het milieu.
Helaas zijn wij niet zo groen ingesteld. Willens en wetens hebben we twee auto's voor de deur staan, waarmee (met één ervan dan) vijf dagen in de week de junioren naar school worden gebracht, en weer worden opgehaald. Hoewel, Hidde fietst de 2,5 km vier keer per dag: in de lunchpauze komt hij naar huis zodat hij het overblijfgeld in zijn spaarpot mag stoppen. Hidde is dus wel heel groen.
Wat moet je nou als er zo'n brief mee naar huis wordt gegeven, om deze ene week eens de auto thuis te laten staan, en eigenlijk het liefst het hele schooljaar? Op zich een prijzenswaardig initiatief, en daar niet aan meedoen is natuurlijk funest voor het moreel van je jongens. Maar... er zit nogal een andere kant aan, alleen al op gezinsniveau. Zolang er nog twee junioren zijn die niet naar school gaan, vind ik het heel wat om al het gehaal en gebreng op de fiets te doen. Zeker als ze ook nog moeten slapen rond de haaltijd, of nog steeds slapen rond de brengtijd. En wat dacht je van regen en wind, in 2,5 km buitengebied? Om maar niet te spreken van de andere kanten die het gezinsniveau overstijgen. Dat doe ik dus niet (hier).
De groene stickertjes moeten we daarom maar voor een andere gelegenheid gebruiken, bijv. voor elke keer dat we netjes al ons afval scheiden, of nog even bewaren voor de tijd dat er nog maar één junior niet naar school gaat of zo. Of als er een junior uit de luiers raakt. Of als we de boodschappen op de fiets doen (dat is nog effectiever dan met de fiets naar school, want de winkels zijn ofwel 2 ofwel 3 keer zo ver).
Een groot voordeel heeft het wel dat de brief aan alle ouders gestuurd is: nu kunnen wij tenminste op het parkeerterrein bij school parkeren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten