Met vier kinderen op stap

Sommige mensen hebben vier kinderen, en vinden dat veel. Vanmiddag reed ik met de oudste vier (dus een van 16, een van 14, een van 12 en een van 9 jaar) naar de stad om voor hun nieuwe kamer vloeren uit te zoeken. Dat is weer eens heel wat anders dan een kleintje in het stoeltje, een ander kleintje op een stoelverhoger en een kwebbel daartussenin. We hadden het er even over hoe het zou zijn geweest als we na Hidde geen kinderen meer gekregen zouden hebben. Echt gek om over na te denken... Gelukkig slaagden we al bij de eerste de beste winkel voor een groot gedeelte. Verrassend genoeg kozen twee jongens voor vinyl op de vloer. Voor de rest is laminaat uitgezocht. Voor onze eigen slaapkamer en de babykamer heb ik ook alvast laminaat besteld, en dat maakt samen zes vloeren. Tel daarbij op de rollen behang die liggen te wachten voor Antons kamer, de muurverf voor de kamers van Bram en Bente, en de schroten die langzaam maar zeker de wanden van Hiddes kamer bedekken, en dan begrijpt hopelijk iedereen dat er de komende tijd ook dagen zullen zijn waarop er geen nieuw blogje verschijnt...