Hidde heeft het doel van zijn harde werken bereikt: het geld voor de Wii was (helemaal zelf) bij elkaar verdiend met kranten lopen (waarbij de oudejaarskaartjes een grote duit in het zakje hebben gedaan) en overblijfgeld uitsparen door twee keer naar school heen en weer te fietsen terwijl de anderen met de auto konden, en met nog wat losse huishoudelijke klusjes. Het geld brandde dan ook in zijn bewustzijn. Toen Marco thuiskwam, wilde hij dan ook direct met hem naar de winkel, maar ja, we gingen eerst nog eten. Hiddes laatste hap eten op: "nu is het na het eten". Afijn, gisteravond ben ik dus met Hidde naar het stadje geweest. En nu staat er dus toch nog een Wii bij ons thuis, dat krijg je ervan als je van die doorzetters hebt. En nu wordt er gebokst, getennist, gebaseballt en gekegeld in de woonkamer.
En hoe vindt Hidde het nou dat hij helemaal geen geld meer over heeft? "Helemaal niet erg". Nee, hier is goed over nagedacht. De Wii staat bij minstens drie vriendjes thuis (en nee, dat vond hij niet voldoende, hij moest er zelf ook één), dus hij weet precies wat het ding allemaal kan, en heeft lang en hard gewerkt om zijn grote doel te bereiken. En die ervaring gunnen wij hem graag!
