Als kind kreeg ik wel eens poffert. Die werd in de wonderpan gebakken, want mijn ouders hadden destijds geen oven. Ik heb daar zulke heerlijke herinneringen aan, aan die poffert! Het werd ook wel broeder genoemd, geen idee waarom. We aten het zo heet mogelijk, en dan met smeltende boter erop...
Ik heb geen wonderpan, al bestaan ze nog wel, maar in de Telegraaf vond ik dit recept. Gewoon in de oven gebakken, wel zo makkelijk.
1 pak (500 g) zelfrijzend bakmeel
500 ml melk
1 zakje rozijnen (of naar smaak)
beetje kaneel
Alles door elkaar, in een beboterde springvorm van 24 cm doorsnee, in de oven op 200 graden tot hij gaar is, dat was in ons geval 40 minuten. Zo heet mogelijk opeten met boter (margarine). Echt een zondagse lunch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als je wilt reageren! Ik wil er zelf graag eerst naar kijken voordat ik besluit of ik de reactie publiceer.
Reacties die de privacy van mijn gezin aantasten zal ik niet doorlaten. Ben je het niet eens met wat ik schrijf? Dat mag je gerust laten weten. Reacties die worden geschreven op basis van respect voor elkaars standpunten zal ik zeker toelaten.