Levende wekker

 Tegenwoordig hebben wij een levende wekker. Om half 7 's morgens gaat hij af. Pogingen om hem niet af te laten gaan zijn tot nu toe allemaal jammerlijk mislukt. Het klinkt zo: "mama, ik ben klaar", en het geluid komt uit de badkamer.

Meestal ben ik  blij als de zomertijd ingaat. Dat betekent dan dat de junioren die doorgaans vroeg wakker worden, een uurtje langer slapen en eindelijk gewoon op tijd wakker worden en beginnen met de dagelijkse portie lawaai.

Onze levende wekker heeft kennelijk een subliem ingebouwd systeem. Moeiteloos schakelde hij over op de zomertijd. Dus jawel, vanmorgen om half 7 nieuwe tijd: "mama, ik ben klaar".

Makkelijk hoor, zo'n wekkertje!

NB inmiddels zijn we begonnen met deze junior wat zelfstandiger te maken op dit onderwerp.

Quote

Dacht ik me er even snel vanaf te maken met een vlugge quote, maar gewoon één regel publiceren en er verder niets over zeggen, dat ligt mij gewoon niet zo. Eerst de quote maar (die ik op Facebook tegenkwam, zonder bronvermelding):

'Rijk zijn' gaat niet over hoeveel geld je hebt, maar over hoeveel je kan geven.

Is dat nou niet ontzettend mooi? Als ik wist dat er een quote aankwam, en ik las de eerste helft van de regel, dan zou ik hebben gedacht aan bezittingen die niet in geld zijn uit te drukken, zoals geluk, dankbaarheid, of gezondheid. Of kinderen.
Deze uitspraak gaat nog net een beetje verder. Het stimuleert om te geven. Niet het geven van geld, daar hebben we het helemaal niet over. Maar wat vind je van aandacht? Liefde? Warmte? Een glimlach?

En weet je wat? Hoe meer je daarvan geeft, hoe rijker je wordt. Als dat geen goed nieuws in crisistijd is!

Blog teruglezen - mmm, best nuttig!

 Zo af en toe pak ik één van de labels van dit blog erbij en lees ik alles terug wat ik over dat onderwerp heb geschreven. Bijvoorbeeld de stukjes over autisme (ASS). Omdat ik een mailtje kreeg van iemand met een vraag daarover, las ik de blogjes vanmorgen weer terug. Eigenlijk is het heel prettig om dingen opgeschreven te hebben en dat later terug te lezen. Zo kun je mooi zien wat er is veranderd. Want er is veel veranderd bij onze intensieve zoon. Hij zit inmiddels in het eerste jaar van het middelbaar speciaal onderwijs en doet het supergoed! Vrijwel alleen maar lovende berichten krijgen we over hem van school. Ook binnen de jeugdactiviteiten van de kerk gaat het goed en zijn er minder (of geen) conflicten meer. En thuis gaat het zoals bij iedere jongen: met de een wat beter op kunnen schieten dan met de ander, maar over het algemeen toch zonder al te veel problemen.

Het was me al voorspeld destijds, door andere moeders met inmiddels wat oudere kinderen met autisme, dat het in de loop der jaren beter zou gaan. Dat kon ik toen maar amper geloven, maar het is wel zo!
Er zijn heus wel dingen die nog niet gaan zoals het zou moeten, vooral als er meningen botsen, maar de conflicten lopen eigenlijk nooit meer zo hoog op als vroeger.

Alle reden om heel dankbaar te zijn!