Pindabrood

 Dit pindabrood komt uit 'My bread', van Jim Lahey. Aangepast aan mijn eigen wensen, m.n. het gehalte aan volkorenmeel. Het was lekker, zelfs zonder beleg, maar een likje boter zou er best op smaken. Of iets anders dat je lekker vindt in combinatie met pinda's natuurlijk.

Niet-kneden pindabrood

150 g bloem - 150 g volkoren meel - 3/4 tl bakkerszout - 1/4 tl gedroogde gist - 260 ml water - 50 g pindakaas (3 eetlepels) - 35 g hele ongezouten pinda's - 35 g grof gehakte ongezouten pinda's

Meng de meelsoorten met zout en gist. Doe de pindakaas erbij en het water, roer goed totdat het één geheel is. (Evt. kun je de pindakaas eerst met de blender met het water mengen, maar dat deden wij niet). Meng de hele pinda's met het deeg en zet het afgedekt bij kamertemperatuur weg. 12 tot 18 uur is prima.

Strooi de helft van de gehakte pinda's in een broodvorm*, haal het deeg met een deegschraper uit de kom en leg het bovenop de gehakte pinda's. Strooi de rest van de gehakte pinda's over de bovenkant, dek de vorm af en laat nog een uurtje bij kamertemperatuur staan.

Bak het brood in 40 minuten bij 200 graden.

*dit heeft eigenlijk niet zoveel zin. Vooral de pinda's die aan de bovenkant zitten, vallen er na het bakken makkelijk af. Ik denk erover om alle pinda's, heel of gehakt, volgende keer door het deeg te roeren. Hetgeen geschiedde. Met succes.

Tamale pie

 Als je wilt dat je hele huis verrukkelijk ruikt en dat mensen die op straat langslopen zich afvragen wat jullie eten, moet je dit eens proberen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar in Amerika is dit een bekend gerecht (daar kom je wel achter als je googlet op tamale pie). De junioren vonden het zó lekker, dat er na het nemen van de eerste hap gauw een foto werd gemaakt, en het recept mag - makkelijk voor ons te vinden - op het weblog.

Het is een recept uit het boek 'Vandaag bereid - morgen meer tijd' (van Reader's Digest), met wat aanpassingen vanwege de aanwezige voorraad. Zou voldoende moeten zijn voor 8 à 10 personen, wij aten hem met 9 personen, inclusief kleinere kinderen, helemaal op. Serveer er een of twee groentes bij (wij hadden een frisse wortelsalade), dan heb je altijd genoeg.

Ingrediënten: 1 eetl. olie - 1 grote ui, fijngesneden - 1 grote rode paprika - 1 kg rundergehakt - 1 blikje maïs van 300 g - 1 blikje van 140 g + 1 blikje van 70 g tomatenpuree - 2 eetl. polenta (maïsgriesmeel) - 1 eetl. cacao - 1/2 eetl. chilipoeder - 1/2 eetl. gemalen komijn - 1/2 eetl. worcestersaus - 1,5 tl zout - 1 tl cayennepeper - 1/2 tl zwarte peper
Voor de bovenlaag: 125 g bloem - 125 polenta (maïsgriesmeel) - 2 eetl. suiker - 1/2 eetl. bakpoeder - 1 ei - 125 ml melk - 2 eetl. gesmolten boter - 60 g geraspte kaas

Voorbereiding (kan van tevoren):
Verhit de olie in een braadpan, smoor hierin de ui ca. 5 minuten, voeg paprika en gehakt toe en roerbak tot het gehakt rul is. Voeg maïs, tomatenpuree, de 2 eetl. polenta, cacao, worcestersaus, zout en de kruiden toe en laat alles zo'n 10 minuten sudderen met het deksel op de pan. Doe het mengsel over in een lage ovenschaal van ongeveer 3 liter inhoud.
(Je kunt dit drie dagen van tevoren doen, laat dan afkoelen en zet de ovenschaal afgedekt in de koelkast.)

Bereiding:
Verwarm de oven voor op 200 graden. Vermeng in een kom de bloem met de polenta, suiker en bakpoeder. Klop in een ander kommetje het ei los, voeg daar de melk en de gesmolten boter aan toe en giet dit bij het bloemmengsel. Voeg de geraspte kaas toe en roer goed door. Spreid dit mengsel uit over het gehakt.
Bak de pie eerst 10 minuten op 200 graden. Verlaag de temperatuur daarna naar 180 graden en bak hem nog 30 à 40 minuten.

En dan te bedenken dat ik dit recept had gekozen omdat ik niet wist wat ik nog met de polenta kon doen die nog steeds in de kast stond. Voor dit soort recepten zou ik acuut nieuwe polenta gaan halen!

Tip! deze gehaktvulling doet het ook geweldig als vulling voor bladerdeegflapjes of pasteitjes.

Schuurspons

 In de gang zat een vieze vlek op de tegels. Met schuurmiddel en sponsje probeer ik het uit alle macht schoon te wrijven terwijl de jongste junior (nog steeds 3) belangstellend toekijkt.

"Mama, maak je dat schoon?"

"Ja, met een schuurspons."

"Nee, dat is geen schuurspons, dat is een keukenspons."

Het duurde even voordat ik 'm had, maar toen kwam ik ook niet meer bij van het lachen.

Volkoren havermout-kaneelkoekjes (16 stuks)

Nodig: 125 g volkoren meel - 50 g havermout - 75 g suiker (of gebruik minder) - 1/2 theelepel natriumbicarbonaat (heb ik ooit bij de molen gehaald, heet ook wel dubbelkoolzure soda) - 1 theelepel kaneel - 75 g boter of margarine - 1 eetlepel golden syrup (of keukenstroop) - 1 eetlepel melk

Roer in een kom het meel, de havermout, de natriumbicarbonaat en kaneel door elkaar. Verhit de boter met de golden syrup en de melk zachtjes tot de boter is gesmolten en giet het bij de droge ingrediënten. Mix goed.

Vorm twee rollen van het deeg, verdeel elke rol in 8 stukken (officieel moeten het totaal 25 koekjes worden, maar dan worden ze wel erg klein), maak van elk stukje een balletje, leg op een bakplaat en druk iets uit.

Bak de koekjes goudbruin en gaar bij 180 graden, ongeveer 18 minuten (als je er toch 25 maakt, probeer dan na 15 minuten of ze klaar zijn). Laat afkoelen op de bakplaat.

Wie wat bewaart ...

 ... die heeft wat. Onze 6-jarige junior hád toevallig al een boel opgespaard zakgeld (nooit zin om mee te gaan als de anderen wat gingen kopen), en toen vond ik in een keukenkastje een envelop met inhoud, die we voor zijn geboorte hadden gekregen. Even later bleek er zelfs nóg een envelop te liggen, voor een van zijn eerste verjaardagen, ook met inhoud. Alles bij elkaar had hij genoeg om een hartewens van hem te vervullen: een heuse telescoop!

Van het weekend hebben we er eentje besteld, en hij werd vandaag bij ons thuis afgeleverd.

En nu staat junior ongegeneerd onze achterbuurvrouwen te begluren, die de hele dag al heerlijk buiten aan het eten zijn. En dat eten daarna gaan liggen herkauwen, ook buiten.

Behalve dingen in de redelijk nabije verte bekijken kan hij met deze telescoop ook naar diverse hemellichamen kijken. Maar dan moeten we eerst wachten tot er geen wolken in de weg zitten.

Leuk he, als jonge kinderen zulk soort duurzame dingen kopen met hun eigen geld!

Flapjacks

Ooit was ik een paar maanden in Engeland. Daar maakte ik kennis met een aantal typisch Engelse koekjes, zoals florentines en flapjacks. Ik kocht bij de grote supermarkt Sainsbury's een kookboek, en daaruit maken de junioren nu soms iets. Het is goed voor de onderlinge band, bovendien is het goed voor hun Engels.

Vandaag flapjacks: een havermoutkoek. Ergens in een winkel zag ik Golden Syrup staan (en ik weet echt niet meer waar, maar het was in Nederland), die had ik gekocht voor deze Engelse recepten. Je kunt het ook vervangen door keukenstroop. De basterdsuiker had ik trouwens vervangen door een rest donkere basterd en de rest kristalsuiker.

Flapjacks (16 st)

125 g boter of margarine - 125 g lichtbruine basterdsuiker - 3 eetl golden syrup - 250 g havermout

Smelt de boter samen met de suiker en de golden syrup, roer er de havermout door. Doe in een ingevet bakblik, het liefst een vierkant van 20 x 20 cm, maar wij deden het in een ronde springvorm van 24 cm. Druk de bovenkant aan met de bolle kant van een lepel en bak de flapjacks in 25 tot 30 min. goudbruin op 180 graden. 

Haal uit de oven, snijd direct in stukken (voorzichtig, want het geheel is erg lossig), en laat daarna in de vorm helemaal afkoelen.

Tip van bloglezeres Atalanta: je kunt heel goed minder suiker gebruiken (bijv. de helft), en om het geheel nog lekkerder te maken, noten toevoegen.
Bedankt voor de tip Atalanta! Ik krijg gelijk zijn om ze weer in de oven te zetten!

Trots op mijn 10-jarige

 Onze 10-jarige zoon heeft het helemaal te pakken van papier. Afgelopen zomervakantie, toen wij bijna drie weken in ons vakantiehuisje zaten, kon hij uren bij de tafel zitten, met de laptop aan, om allerlei dieren na te maken waarvan vouw-instructies op YouTube te vinden waren. Zo stond er op een gegeven moment een heel rijtje witte dieren in de vensterbank: slangen, een schildpad, een zwaluw, een velociraptor en een vleermuis.

Deze week haalde hij het papier weer tevoorschijn en begon nu zelf te ontwerpen (ik wist het wel, het zit in hem!). Hij maakte een prachtig zwaardje van papier, stevig gemaakt door er plakband om te wikkelen, en een bijbehorende schede die past als een handschoen. Zo mooi!

Daar is het niet bij gebleven: inmiddels is er een hele collectie aangelegd (de grootste op de foto is zo'n 18 cm lang). En toen hij vanmorgen wakker werd, vertelde hij dat hij alweer nieuwe inspiratie had voor een nog mooiere. Kijk, daar kan ik nou enorm van genieten!

Een 6-jarige

Sinds kort hebben wij weer een 6-jarige in huis. En ook al is het al voor de achtste keer dat er een zesde verjaardag werd gevierd, het blijft een leuke leeftijd.

Het is de leeftijd dat ze nog blij zijn met elk cadeautje, en dat je niet persé hoeft te vragen wat hij graag wil hebben. Hij is blij met alles wat hij krijgt. Ineens was hij ook verbluffend ruimhartig: toen zijn oudere broertje aan hem bekende dat hij gisteravond op de pas gekregen afstand-bestuurbare auto was gesprongen en dat die het nu niet meer goed deed, zei de 6-jarige: 'dat geeft niets, hoor'. O? Toen ik gisteravond van het ongelukje hoorde, zonk de moed me in de schoenen dat we ooit nog een keer leerden om normaal met speelgoed om te gaan. En vertelde ik het broertje dat hij van zijn eigen geld een nieuwe moest gaan kopen als papa hem niet kon repareren.

Vandaag heeft papa een uur of wat van zijn kostbare tijd besteed aan het repareren van de as van de auto. En hij doet het weer aardig. Briljant he? Broertje zal wel blij zijn...!

Trots nam de 6-jarige vanmorgen een paar cadeaus mee  naar school om te laten zien: een verrekijker (die wilde hij al zo lang hebben, dat wist ik ook zonder lijstje wel), twee nepwormen om de juffen te laten schrikken, en een verbandje dat je om je vinger kunt doen waarna het lijkt alsof er een spijker dwars door je vinger is geslagen. En vanmiddag gaan we samen monkey bread maken, om morgen te trakteren op school.