Die Max toch!!

Max wil zijn moeder graag verrassen. Zo gebeurde het, dat ik op mijn verjaardag 's morgens vroeg in de keuken lekker rustig een kop thee zat te drinken, terwijl Max in de kamer een leuke verrassing aan het verzinnen was. Weet je wat, die bos bloemen staat er toch al bijna een week, laat ik alle bloemetjes nou eens kort afknippen. Dat dacht hij (denk ik). Zo gedacht, zo gedaan. Daarna kwam hij trots naar de keuken om mij te roepen: mama, kijk eens naar de bloemen die ik heb afgeknipt!

Helaas, dat vond ik niet zo'n leuke verrassing. En dat zei ik ook tegen Max.

's Middags hoorde ik Max aan de telefoon tegen iemand zeggen, duidelijk opgelucht, dat papa een nieuwe bos bloemen voor mama had gekocht. Voelde hij zich kennelijk toch nog ergens een beetje schuldig?

Dat mag toch wel, anders houden we straks geen spullen meer over die wel heel zijn. Zelfs in de kamerhoge gordijnen is al geknipt... die Max toch!!

Lekker thuis

 Casper was vandaag een dagje vrij. De andere junioren waren wel naar school, dus hadden we het rijk alleen, samen met Tim dan natuurlijk.

Gisteravond, toen we bespraken wat we allemaal zouden gaan doen, kwam er een mailtje van de juf van Casper. Over wat er die dag op school gebeurd was. En wat Casper zelf helemaal was vergeten ('het ging vandaag goed op school mam'). Hij was tijdens de eerste les (spelling) al afgehaakt, en had de rest van de dag al het werk geweigerd. En de juf geschopt en geslagen toen hij naar de time-out moest. En of wij op het matje wilden komen. Op maandag, dinsdag of vrijdag. En of Casper op zijn vrije dinsdag al zijn schoolwerk van maandag thuis wilde maken - het zat in zijn tas.
Oeps, daar volgde een pittig gesprekje op! Hier schrikken we nog steeds van. Thuis gaat het immers aardig goed. Op de club gaat het volgens mij ook prima, en zulk gedrag heeft Casper zelfs op zijn vorige school nooit durven vertonen. En Casper zelf was het gewoon vergeten... Ja, toen we het erover hadden, werd hij boos. En hij wist echt niet waarom hij steeds op slot raakt op school. Toen hebben we maar samen gebeden. Want we willen wel graag weten hoe het komt, want dan weten we ook wat we eraan kunnen doen. Na het bidden zei Casper ineens: misschien weet ik het. Ik vind het saai. Aha, dat was een eye-opener! Echt, ik meen het. Hoewel we hetzelfde al twee keer eerder - zij het in iets andere vorm - bij de hand hebben gehad. Casper krijgt gewoon te weinig uitdaging. Hij snapt de stof al voordat het helemaal is uitgelegd, en dan moet hij het ook nog eens vierentwintig keer achter elkaar opschrijven. Geen wonder dat hij dat niet wil (wat niet wil zeggen dat hij dan mag schoppen en slaan!).

Maar goed, Casper had dus vandaag werk te doen thuis. En dat wilde hij best. Hij mocht zelf kiezen: eerst topografie. Terwijl ik de kleurtjes ging halen, zocht hij alvast uit zichzelf op waar de plaatsen lagen die hij moest kleuren. En in no time was het af. Toen spelling. Ook in no time af. Daarna taal, dat ging iets moeilijker, want lange rijtjes opschrijven om te laten zien dat je het snapt. En hij snapte het al lang, maar dat schrijven hè, dat gaat niet zo snel. De concentratie was inmiddels ook aardig gezakt, dus stelden we het rekenwerk maar uit totdat Tim zou slapen. En dat ging gelukkig ook weer helemaal goed, met wat hulp van Marco.

Soms hè, soms zou ik wel willen dat we Casper thuisonderwijs mochten geven.

Het is af!

Ik hoef er toch niet speciaal bij te zetten dat ik trots op Friso ben, of wel? Vandaag is het woensdag, dus er was tijd over om de laatste toeren te breien. En het snaveltje, de oogjes en de pootjes erop te fabrieken. Friso is er helemaal weg van.

Ik ook eerlijk gezegd.

Je zou kunnen concluderen dat het breien van dit vogeltje helemaal niet zo moeilijk is. Friso valt namelijk nog niet echt te kwalificeren als gevorderd breier.

Hij heeft zijn volgende wens al kenbaar gemaakt. Hij kwam namelijk op het idee om in de dierenencyclopedie te kijken welk dier hij nu wilde gaan breien. En hij kwam bij een muurgekko. Of een cobra.

We zullen maar zeggen: alles is mogelijk...
we zullen wel zien

Uitgebreid

 Deze keer hebben we niet geheel volgens traditie de kerstvakantie doorgebracht. Er is het een en ander op het blog gezet, gewoon omdat het té leuk was om niet te laten zien. Het breivirus heeft zelfs de jongere junioren aangestoken. Anton, Hidde, Casper, Friso en Ben hebben alle vijf hun belangstelling laten blijken, maar er was er één die echt heeft doorgezet: Friso. Op deze foto was hij nog met oefenwol een lapje aan het breien, daarna ging hij over op een ribbellapje, waar hij een grappig katje van heeft gemaakt, compleet met in het rond gebreide staart van 3 steken (i-cord; Google er maar op als je niet weet wat het is en je wilt het wel weten).

Daarna ging Friso over op het echte werk. Met twee korte rondbreinaaldjes breit hij iets kleins en moois in het rond. Als het af is, laten we het zien!